De bron-swaan, of mengeldigten

De Woedende Leeuwin of de Lionsche Amasone, die haar had verlooft aan een Edelman tot Lions die haar veragtelijk verliet, waar over gehoont, heeft Hem (: in Mans gewaat sijnde!) aangeranst, soo als sy uyt de Comedie quam, en door steeken, soo dat hy doot bleef liggen, voorgevallen tot Lions in de Maant Januarij 1685.

Ik noem haar Lione:

WEg Dido, weg Lucretia
Weg Heydens rot, met al u spoken,
Lionaes offer is aan 't rooken
Zy stapt de Fransche Iudith naa:
En wint (: soo d' Eer daar is geleegen?)
De Lauwer kroon, door vuyst, en deegen.
Verrader roeptse als verwoet
Gy die vermaak neemt in de spelen
Van vreemdigheen op Treur Toneelen?
Coom nader, met een frisse moet.
Ik sal u leeren Maagden schennen,
En my niet meer te willen kennen,
Mits riegt se dwars den Schenner door

[p. 44]

 

Die zy de laatste snik siet geeven

 

Wijl hy berooft is van het leeven.

 

Daar seytse nog: dat hebt ge voor

 

De Trouw: soo trouloos my ontswooren

 

Gaa Rover daal in Plutoos Chooren.

 

Daar vlugt den dapp'ren Amasoon

 

En poogt soo 't onheyl te ontwringen

 

Terwijl haar 't hals-regt aan koomt dringen,

 

Dog dit is regt Bedriegers loon:

 

Geen Leeuw laat sig van Wolven terten

 

Een Vrouw trotseert vaak Manne herten.