De bron-swaan, of mengeldigten

Aan de snege Juffer Margareta Gratema toen zy me niet bond' op mijn Verjaar-dagh.

WAarom mijn Nicht vergeetge my te binden,
Of is't de pijn niet waart, aan mijn persoon
Een Lint te spild'ren, of een Tak, of Croon,
Te schenken, of koont gy geen Bloemtjes vinden,

[p. 38]

 

Ik loof dat is de saak, maar soo gy wout

 

Mijn Jaardag vieren, om U drift te tonen.

 

Daar is wel stijkel-groen, om my te kroonen,

 

En ook wel klimmer loof: stil, dat is stout,

 

't Is waar gy weet men pronkt geen hooft met Cransen

 

Met sulkx, of't moet een Prins, of Coning zijn,

 

Of een Poët, vermaart in daad, als schijn,

 

Die men verheft op Palm, of Lauwer Transen,

 

Want dit is in een graat, dog 'k ben te vreên

 

Soo gy m'U gunst maar slechts koomt op te dragen,

 

Schoon door Eenwens; ik wil niet anders vragen

 

't Is goet al wat, spruyt uyt genegentheên.