De bron-swaan, of mengeldigten

[p. 35]

Aan de Konst-lievende Juffer Klara Barthols.

HIer send' ik de Trouwe-herder
(Die u hoort in eygendom)
My geleent eens wederom.
Doch bedank uw, en wil verder
Dat ge my hier in verschoont
Wijl ik heb te lang dees bladen
Uw onthouden tot mijn schade
Moogelijk zijt gy gehoont,
Want U goetheyt heeft voor desen
My ge-eert door U persoon,
'k Ben soo lange niet gewoon
Uw te missen, wat mach't wesen
Seg doch Klare klaarheyt van
Uw verblijf, zijn dit de Reden
Daar ge laast beloft' van dede
'k Weet niet watter marren kan
Of heb ik de mermre Trappen
Van uw steylen Helicon.
(Waar ge slorpt een Nectar Bron)
Al te stout op komen stappen
'k Bid vergeef me die misdaat,
'k Sal mijn hakend' hertje spenen
Van uw leck're Hipocrenen,

[p. 36]

 

Nu het schijnt te zijn een quaat,

 

Maar sal evenwel noch blijven,

 

In gewoonte, voor als naa

 

Schoon uw gunst niet kan beklijven

 

Uw dienstvaarde . . TITIA.