De bron-swaan, of mengeldigten

Te koudt om te Druken.

HEt sneewt nu niet als winter-rosen,
Waar door het Bron-nat leit befrosen,

Mijn Swaantje durfter nu niet uyt,

Het steekt sijn hooftje weer in't ruyt,

En 't wacht of 't noch eens mocht gelukken
De bloemtjes in de May te plukken.
Daar 't met de Ram in 't Lente-groen
Door Sanglust d'eerste swier wil doen.

Of vaste vrintschap, die altijt

Bloeyt, en klevende is,

Gelijk het klim den olm met vaste takken bindt
En door en weder door haar taye ranken strengelt,
Daar sig het eene met het ander siet door mengelt
En als gevlogten in haar eygenschappen vindt.
Die schoon de wintergrimt, nog groendt in tegenstrijden
En klimt, en bloeyt, en wast in spijt van die 't benijden.