De bron-swaan, of mengeldigten

Aan de wijs-gierige Juffer Euphemia Mechteldt Schyr-Beeck.

EUPHEMIA' V aart, V geest, en Goet gerugt
O! wijs-begeer'ge Maagt slaan galmen in de lugt,
En dringen midden door de t' saam getrokken swerken
Wijl V de fama draagt op uytgespannen vlerken,
Want waar de Leersugt heerst, daar bloeyt de wetenschap.
En streeft tot boven aan de steyle Hoef-vliets trap.
Waar Phaebus liersang wert ten wolken op gedreven
Wiens Hemel-vallen doen de sterveling herleeven,

[p. 30]

 

En rucken uyt de borst een hert vol greetigheyt

 

Ten aan sien tot de Konst, en yder maakt bereydt:

 

Om door de kennis tot volkomentheyt te raken.

 

Klim dan, Mechtildes, wilt die klare beek genaken,

 

Slorp heyl'ge dropen uyt die Christaline Bron,

 

En suyg de stroom-aar leeg van Grunoos Helicon,

 

Leert daar met Pegaâs op Parnas V vlugge pennen

 

Opregten, en V voor de thiende Musa kennen.