Lucelle

[p. 66]

Klinck-dicht

Konst-lievend' Geesten, die steets lust hebt in het Lesen¹
Van eenich trefflijck dicht, waar door t'gemoet verblijdt,
Dit Boecxken neemt ter handt tot kortingh van den tijt,
Die ghy spilt om 't gedacht van sorghen te genesen.⁴
Niet minder sult ghy sien Catonis stemmich wesen⁵
Dan 'tboertich aansicht van de lachent Demokrijt,⁶
Venus sorgh'lijcke min, Saturnus wraack uyt spijt,⁷
Iupijns bestiering, en Marcuri tongh gepresen.⁸
Noch magre haat, noch qua-gewoont van outs pertijdich,⁹
En sullen soo ick schat niet konnen lastren nijdich
Dit werck, daar 'tmergh der konst voor Rijmers is te leeren.
Want siet Apollo selfs, speelt op zijn harpe vreuchdich,¹²
Vermits dat Brerood' doet, zyn Caliope deuchdich¹³
Nu over tijt en doot seer heerlijck triumpheren.

qui-na dieu, na rien.^-

1 Geesten: rederijkers; hier eerder: poëzieminnaars.

4 spilt om 't gedacht te genesen: aan uw werk onttrekt ten einde uw hersenen te bevrijden.

5 Catonis stemmich wesen: het ernstige gezicht van Cato maior.

6 Demokrijt: Democritus, de Griekse natuurfilosoof (ca. 460-ca. 370 v.Chr.), gold als de lachende wijsgeer.

7 Saturnus wraack: de vijandige eigenschappen van de god en vooral van de planeet Saturnus karakteriseren vader Carponny.

8 Marcuri tongh gepresen: de prijzenswaardige welsprekendheid van Mercurius (de god die de rederijkers als de hunne beschouwden).

9 magre haat: de haat, verbonden met afgunst (nijdich uit de volgende versregel), werd voorgesteld als een magere vrouwengestalte*.

12 selfs: zelf; zyn harpe vreuchdich: zijn vreugde, genot, schenkende lier.

13 Caliope: de muze der (epische en lyrische) poëzie.

- Qui-na Dieu, na rien: zinspreuk van Carel Quina*.

Tekst in cursief; opschrift en eigennamen in romein; zinspreuk romein, klein korps. - Dit sonnet ontbreekt in E F, in C staat het op de laatste bladzij.