Der leken spieghel
(1844-1848)–Jan van Boendale– AuteursrechtvrijLeerdicht van den jare 1330
Van vijfterhande minnen. - XIX.Vijfterhande minne so es,
Die deGa naar voetnoot(*) mensche, sijts ghewes,
Ga naar margenoot+Draghen sal ende hanteren.
Deerste, die minne ons heren,
5[regelnummer]
Des vaders van hemelrike,
Die ons na sine ghelike
Van niet ghescapen heeft,
Ende onse nootdorft daghelics gheeft,
Ende ons na dit arme leven
10[regelnummer]
Sijn ewelike rike sal gheven.
Dien sullen wi minnen boven al,
Ghelijc als hi ons selve beval.
Dander minne is, sonder blijf,
Dattie man sijn goede wijf
15[regelnummer]
Eren sal ende minnen
Met ghetymperden sinnen,
Ende twijf weder den man;
Ende elc sal, waer hi can,
Ruste doen ende daer toe vrede:
20[regelnummer]
Dit sal van rechte sijn haer zede.
Nu hoort hier die derde minne:
| |
[pagina 187]
| |
Dats dat wi mit gansen zinne
Minnen sullen onsen lants here
Ende hem doen waerde ende ere
25[regelnummer]
Ende hem bi staen, vrooch ende spade,
Beide mit rade ende mit dade,
Ga naar margenoot+Ende hem bewaren van alle dien
Daer hem of mochte misschien;
Want hi onse bescermer es
30[regelnummer]
Na die were[l]t? sijts ghewes.
Tfierde point is een ghebod
Dat ons ghebiet onse here God:
Dats dat wi allegader
Minnen sullen moeder ende vader,
35[regelnummer]
Ende altoos sullen sijn ghereet
Te doene hare goet beheet;
Want nader naturen ghebode
En hadden wi niet gheweest, naest Gode,
Ga naar margenoot+En hadt onse vader ghedaen dan,
40[regelnummer]
Die ons aen onser moeder wan.
Onse moeder ons ooc ontfinc,
Die ziec ende zwaer mit ons ghinc,
In zwaren anxte, in groter noot,
Ende dan een maniere vander doot
45[regelnummer]
Liden moeste eert quam ten eynde.
Doe wi quamen in dit elleynde,
Cranc van zinne ende van machte,
| |
[pagina 188]
| |
Doe namen si ons in hare wachte
Ende hieven ende leiden moederlike
50[regelnummer]
Uut onsen missche, uut onsen slike.
Dan nemen si ons in hare hoede
Ende deelen ons van haren goede,
Dat hem verleent onse here,
Daer si lichte om pijnden zere
55[regelnummer]
Met anxte ende zorghen groot.
Ende alse vers[l]aet die doot,
Laten si hem al haer goet,
Dat sulc qualike verdoet
Ende sulc leeft eerlike van dien,
60[regelnummer]
Also als wi daghelics zien.
Tkint en sal, wildijt verstaen,
Om en ghenen noot ofgaen
Vader noch moeder, hoe dat si,
Mar ghetrouwelic staen bi.
65[regelnummer]
Die monic ofte clusenare ware,
Ende wel wiste openbare
Ga naar margenoot+Dat vader of moeder hadden breke,
Met rechte soude hi haesteleke
Dan uut sinen clooster scheiden,
70[regelnummer]
Ende met pinen ende met arbeiden
Hem winnen dan haer broot
| |
[pagina 189]
| |
Ende anders dies si hadden noot,
Ende sal hem lieve doen ende ere
Naest Gode, onsen here,
75[regelnummer]
Ga naar margenoot+Vader ende moeder talre tijt:
Dies niet en doet, is vermaledijt.
Men heeft ooc dicke ghesien
Op aertrike hem scande gheschien;
Nochtan volchter na die pine
80[regelnummer]
Dies gheen ende en pleecht te zine.
Die vijfte minne is ghemene:
Dats dat elc, groot ende clene,
Minnen sal sine kinder
Ende al zine maghe, meerre ende minder,
85[regelnummer]
Ende hem helpen, vrooch ende spade,
Beide mit rade ende mit dade,
Also verre alse recht ende redene si
Ende anders niet, ghelovets mi.
Een mensche sal ooc hebben mede
90[regelnummer]
Minne ende goede vriendelichede
Met allen menschen die goet zijn,
Ende hem ooc met herten fijn
Bi staen ende helpen inder noot,
Can hi sonder sine scade groot
95[regelnummer]
Sijn scande ende sijn scade verren
Ende al dat hem mach werren;
Want [nader] naturen eesch
| |
[pagina 190]
| |
So sijn wi alle één vleesch
Ende ghebroedre allegader,
100[regelnummer]
Ghecomen van énen vader,
Even edel, voorwaer gheseit,
Na die arme crancke menscheit.
|
|