Der leken spieghel
(1844-1848)–Jan van Boendale– AuteursrechtvrijLeerdicht van den jare 1330
Van Marien ende van Jan ewangelisten. - LIX.Ghelijc datmen en vint
Van Marien lichame twint
In allen desen aertrike,
Recht also in dier ghelike
5[regelnummer]
En vintmen van Sinte Janne niet;
Want eer hi van aertrike schiet,
Quam te hem onse here Cristus,
Ende sprac te hem aldus:
‘Coomt, mijn ghetrouwe vrient,
10[regelnummer]
Die mi wel hebt ghedient,
Met uwen broedren warscapen
| |
[pagina 433]
| |
In mire eweliker blijsscapen.’
Van desen nodene was Jan
(Alse recht was) een blide man.
15[regelnummer]
Hi dede maken thant daer nare
Een graf voor sinen outhaere.
Des derden daghes also zaen,
Alse hi misse hadde ghedaen,
Is hi int graf gheleghen alsoe,
20[regelnummer]
Ende het loec alte hant toe.
Ga naar margenoot+ Sine clerke ontdeden tgraf,
Dien sere wonderde hier af,
Si en vonden daer clein noch groot
Dan manna, dats hemels broot.
25[regelnummer]
Die kerke en doet gheen ghewach,
Waer sijn lichame wesen mach;
Mar sulke segghen dat hi
Int aertsche paradijs si,
Also hi hier was te samen
30[regelnummer]
Met ziele ende mit lichamen,
Daer Helyas sijn ende Enoch,
Ende dat hi daer sal sijn noch
Tote dat Cristus comen sal
Doemen dese werelt al;
35[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Want hi sprac selve dese dinc,
Doe hi mit zinen jonghers ghinc,
| |
[pagina 434]
| |
Ghelijc dat Jan selve scrijft:
‘Aldus willic dat ghi blijft,
Sonder sterven, tote ic come:’
40[regelnummer]
Dat bediet, alsict gome:
‘Tote dat ic weder sal comen
Ten oordele, dese werelt domen.’
Hier bi mach men sijn ghewes,
Dat Jan inden live noch es.
45[regelnummer]
Sulke meesters willen toghen,
Dat Maria niet en mochte doghen
Der doot pine na haer verdriet,
Doe si vanden live schiet,
Noch ooc Jan, om datsi twee
50[regelnummer]
Leden der doot bitter wee,
Doe si Jhesum sterven saghen
Aen dat cruce so doorslaghen,
Wies pine ende smerte
Hem ghinc door haer herte,
55[regelnummer]
Daer of haer pine was so groot
Dat si ghelijc was der doot,
Ga naar margenoot+ Ende datsi omme die selve zaken
Pine der doot niet en mochten smaken.
Marien rouwe, als wi lesen,
60[regelnummer]
Moeste harde groot wesen,
Die haer enich kint sach naect
Aen dat cruce so mismaect,
| |
[pagina 435]
| |
Bebloet aen allen leden
Van boven tote beneden,
65[regelnummer]
Ende sterven so jammerlijc dan
Ghelijc enen ondadighen man,
Daer of si wiste die waerhede
Dat hi noit quaet en dede.
En hadde si niet gheweten clare
70[regelnummer]
Dathi God ende mensche ware
Ende ooc den orbaer van sire doot,
Haren rouwe was so groot,
Therte hadde haer so begheven,
Si ware doot onder tcruce bleven.
75[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Mar si wiste den orbare wel
Waer omme die dinc also ghevel,
Ende waer omme hi sterven woude
Ende watter na volghen zoude:
Dat behieltse in haren sin
80[regelnummer]
Ende ander dinc, meer noch min.
Drierhande, alsict scouwe,
Was aldaer Jans rouwe.
Deerste was, des sijt vroet,
Om dat Cristus daer stoet
85[regelnummer]
In dien jammerliken noot,
Daer hine leven sach ende doot.
Tander was om dat misbaer
| |
[pagina 436]
| |
Dat Maria dreef aldaer
Met ghelate ende mit gheweene,
90[regelnummer]
Daer se Jan moeste allene
Troosten, houden ende leiden
In dier groter jammerheden.
Ga naar margenoot+ Dat derde van sire droefheden
Was dat hi moeste scheden
95[regelnummer]
Van sinen meester, sinen here,
Dien hi minde also zere,
In dat jammerlike verdriet,
Ende hem en conste ghehelpen niet.
Dese drie pointen van node
100[regelnummer]
Waren een maniere van dode.
Dit sijn die redene waer bi
Some liede segghen dat hi
Anders gheen doot [smaken] en sal:
Dies weet [God] die waerheit al.
|
|