Der leken spieghel
(1844-1848)–Jan van Boendale– AuteursrechtvrijLeerdicht van den jare 1330
[pagina 416]
| |
Ons heren woort in Ephesoe.
Een groot donre rees te hant;
Een witte wolke Janne prant,
5[regelnummer]
Ende voerden voor Marien dore.
Doe so clopte Jan daer vore,
Ende ghinc al liselike naer:
Ga naar margenoot+ Deene maghet groete dander daer,
So hi alre waerdelicste mach.
10[regelnummer]
Als Maria Janne sach,
Wonderde haer utermaten,
Ende en conste niet ghelaten
Sine weende van vruechden dan.
Dus so sprac si Janne an:
15[regelnummer]
O sone Jan, nu bidde ic u,
Dat ghi der woort ghedencket nu
Die u meester seide, doe hi
U teenen zone beval mi,
Ende mi u weder teenre moeder:
20[regelnummer]
Met rechte sidi mijn behoeder.
Ic ben gheroepen, ic moet scheden
Van deser wel armer menscheden.
Nu biddic u dat ghi wilt zijn
Een hoede des lichamen mijn;
25[regelnummer]
Want ic hoorde dese dinghe,
Dattie Joden onderlinghe
| |
[pagina 417]
| |
In ghemenen rade seiden:
‘Ghi broedre, laet ons beiden
Tote dat dit wijf is doot
30[regelnummer]
Die droech onsen viant groot,
Ende laetse ons dan schiere
Verbernen in enen viere.’
Daer omme biddic u dat ghi
Ga naar margenoot+ Dese palme draecht voor mi,
35[regelnummer]
Alsmen mi draghet ten grave.
Jan sprac: ‘Vergave God, vergave,
Dattie lieve broedre mijn,
Die apostelen, hier mochten zijn,
Dat wi hoochlike mit eren
40[regelnummer]
Uwe uut lede mochten hanteren.’
Te hant so worden hier nare
Die apostelen mitten hare
Ghegrepen, sijt seker das,
In dat lant daer elc was,
45[regelnummer]
Ende worden al onghelet
Voor Marien duer gheset.
Doe si hem dus vernamen
Ga naar margenoot+ Teenen hope daer te samen,
Wonderts hem herde zere.
50[regelnummer]
Si seiden: ‘Twi heeft onse here
| |
[pagina 418]
| |
Ons ghebroedre hier versaemt?’
Hier en binnen so vernaemt
Jan, ende is te hem ghegaen,
Ende seide dat onse vrouwe zaen
55[regelnummer]
Van desen live varen zoude.
Ooc seide hi hem also houde:
‘Wacht dat ghi niet en misbaert,
Alse haer die gheest uut vaert;
Want hoordet tfolc cleine ofte groot
60[regelnummer]
Dat ghi weendet om haer doot,
Si souden segghen van dien:
“Siet hoe dese die doot ontsien,
Die den volke nochtan
Prediken dat wijf ende man
65[regelnummer]
Ten joncsten daghe, sonder waen,
Met lichamen sullen opstaen.”’
Niement so en darf hier ane
Twivelen noch sijn in wane,
Die apostelen en waren ter stede
70[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Daer Maria haer ende dede;
Want Dyonisius, als ic las,
Die Paulus discipel was,
Heeft in sinen boec vertrect,
Daer hi van hemelschen name sprect,
75[regelnummer]
Dattie apostelen alle te samen
| |
[pagina 419]
| |
Te Marien einde quamen,
Ende dat elc van hem dede doen
In die ere Gods een sermoen.
Paulus in sine epistele mede,
80[regelnummer]
Die hi aen Thymotheum dede,
Scrijft ooc dat voorwaer,
Dat vele broedren waren daer,
Onder welke hi met namen set
Jacob ende Pietre met.
85[regelnummer]
Dyonisius doet voort ghewach,
Doe Maria die apostelen sach,
Datsi verblijdde herde zere
Ga naar margenoot+ Ende danckes Gode, onsen here.
Op haer bedde sat si daer
90[regelnummer]
Ende die apostelen omtrent haer.
Lampten ende lanternen bernden daer,
Diet daer maecten harde claer.
Doe, alst ter derder uren quam
Inder nacht, quam dat Lam,
95[regelnummer]
Jhesus Cristus, haer lieve zone,
Met eenre scaren groot ende scone:
Dat waren die yngle chore,
Patriarke ende confessore,
| |
[pagina 420]
| |
Martelaers ende maechden mede.
100[regelnummer]
Dese stonden daer ter stede
Omtrent Marien gheordineert,
Elc na sinen staet ghepareert.
Jhesus hief op den sanc.
Si songhen doe alle dat clanc:
105[regelnummer]
Dat was soete melodie:
Ga naar margenoot+ ‘Ay, edele vrouwe Marie!
Om die blijsscap die ghi hadt doe,
Staet ons bi, spade ende vroe,
Ende verloost ons van alle dien
110[regelnummer]
Daer ons of moghe messchien!’
|
|