Der leken spieghel
(1844-1848)–Jan van Boendale– AuteursrechtvrijLeerdicht van den jare 1330
[pagina 251]
| |
Vanden epistelen die Pylatus sende aen den keyser Claudius. - XXXVII.‘Den Roomschen keyser Claudius
So groetet Poncius Pylatus! -
Niewelinghe so gheschiede dat
Alte Jherusalem in die stat,
5[regelnummer]
Dattie Joden, mids felheit groot,
Jhesum brachten ter doot,
Nochtan dat hem wileneer
Gheloofde hare God, hare heer,
Als sijt noch bescreven vinden,
10[regelnummer]
Dat hi hem enen zoude zinden
Uten hemele, mids ene maghet fijn,
Die haer coninc zoude zijn.
Doe dese Jhesus comen was,
Ende si gheware worden das
15[regelnummer]
Dathi spreken dede die stomme
Ende rechte gaen die cromme,
Die dove horen, te waren,
Ghenesen die lazers waren,
Quade gheeste jaghede uut,
20[regelnummer]
Dode verwecte mids zire virtuut,
Den winden gheboot zijn ghehinc,
Ga naar margenoot+ Droechsvoets opt water ghinc,
| |
[pagina 252]
| |
So datter Joden een groot deel
Gheloofden claer ende gheheel
25[regelnummer]
Dathi ware die Gods zone,
Worden si zo gram om dat gone
Ende met felheden so bestaen,
Dat sine te hant daden vaen
Ga naar margenoot+ Die princhen vanden papen
30[regelnummer]
Ende die meestren vanden Joodscapen,
Ende leverden mi, dats waer,
Om dat ic rechtre was daer,
Ende seiden dat openbaere,
Dathi ware een toverare
35[regelnummer]
Ende jeghen hare wet wrachte.
Ic, die mi niet en wachte
Ende haren woorden gheloofdeGa naar voetnoot(*) dan,
Dede doen gheeselen den man,
Ende gaffen hem over alsoe;
40[regelnummer]
Ende si cruustene doe,
Ende leidden doot int graf.
Mijn ridders waren hoedren daer af,
Ende bleven daer bi,
Want die Joden badens mi;
45[regelnummer]
Nochtan is hi op verstaen
| |
[pagina 253]
| |
Des derden daghes ende wech ghegaen.
Doe dit die papen hoorden spreken,
Wart hare felheit so ontsteken,
Datsi minen ridders gaven
50[regelnummer]
Vele ghelts van haren haven,
Om datsi segghen souden clare,
Dathi hem ghestolen ware
Van sinen jonghers bi nachte,
Doe hem niement daer en wachte.
55[regelnummer]
Al namen mine ridders gheniet,
Nochtan en zweghen zijs niet
Si en daden die waerheit verstaen,
Hoe Cristus was opghestaen,
Ende hoe hem tpaepscap ghelt gaf
60[regelnummer]
Om datsi zwighen zouden daer af.
Here, dit is al die waerhede,
Ga naar margenoot+ Ende waer dat yement anders zede,
So houdet over loghene, here.
Ghelooft den Joden min noch mere,
65[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Waert datsi anders seiden u.
Uwer moghentheit hebbic nu
Die waerheit gheseit clare,
Alst gheviel in mine vierscare.’ -
Pylatus was wijs ende vroet,
| |
[pagina 254]
| |
70[regelnummer]
Ende dachte wel in sinen moet,
Dat versumet ware alte groot
Ane Jhesus Cristus doot,
Ende hem daer omme op enighe daghe
Daer na zoude volghen plaghe,
75[regelnummer]
Ende dattie Joden souden
Op hem werpen die scouden,
So dat hi voren heeft ghesint
Ende den keiser doen bekint
Hoe dat daer ghevaren wareGa naar voetnoot(*),
80[regelnummer]
Eer dat hem quame ander mare.
Hem seide waer sijn waen:
Hi wert daer zeder om ghevaen
Ende in enen kerker ghedaen.
Ende alse hi hadde verstaen
85[regelnummer]
Dat aen sijn lijf zoude gaen,
Doodde hi hemselven zaen.
Ooc wert Jherusalem die stat
Al ghedestrueert na dat,
Datmen scone bescreven vint,
90[regelnummer]
Ende die moeder at haer kint
Eermen die stat mochte winnen:
So groten hongher wasser binnen.
| |
[pagina 255]
| |
Hier of die hystorie voor ende na
Vintmen scone in Scolastica,
95[regelnummer]
Ende ooc salic van dien
Hier na setten, mach gheschien,
Gans mi God van hemelrike,
Die ghelooft si ewelike!
|
|