Der leken spieghel
(1844-1848)–Jan van Boendale– AuteursrechtvrijLeerdicht van den jare 1330
[pagina 63]
| |
Datmen bescriven zoude
5[regelnummer]
Alle die liede ghemeenlike,
Al doorentoor aertrike,
Ende elc gheslachte bi hem.
Ende hier bi moeste in Bethleem
Ga naar margenoot+ Joseph trecken, danen hi was.
10[regelnummer]
Ende Maria, sijt zeker das,
Voer met hem darwaert;
Ende leidden mede in die vaert
Haren ezel, die hem droech
Spise ende ander ghevoech.
15[regelnummer]
Daer si aldus te samen
Inden weghe gaende quamen,
Sprac te Joseph Marie:
‘Tweerhande volc ic zie,
Deen mit groter blijscap bevaen,
20[regelnummer]
Dander wenen menighen traen.’
Joseph antwoorde daer naer:
‘Maria, u en dunckes maer:
Ghi spreect overtallich nu,
Sit op ende rijdt, dat rade ic u.’
25[regelnummer]
Doe baerde hem te hant na dit
Een scone kint met cledren wit,
Van zonderlingher ghedane,
Ende sprac Joseph dus ane:
| |
[pagina 64]
| |
‘Waer om seidstu sulke zake
30[regelnummer]
Dat Maria te vele sprake?
Si sach daer tweerhande liede:
Hore, ic segghedi dat bediede:
Dat één volc dat si meent,
Ga naar margenoot+ Dat daer also zere weent,
35[regelnummer]
Dats dat Joodsche gheslachte,
Dat van eren ende van machte
Saen sal sijn onteert,
Om datGa naar voetnoot(*) van Gode is ghekeert.
Tander volc dat si daer siet
40[regelnummer]
So blide, en is anders niet
Dan dat zalighe volc dat al
Ten rechten ghelove keren zal,
Alse God gheloofde daer op
Abraham, Ysaac ende Jacop.
45[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Nu is comen die tijt,
Dat in Abrahams zade benedijt
Alle liede sullen wesen.’
Tkint verloren si met desen.
Ende doe si naecten der stat,
50[regelnummer]
Ghinc Joseph voren, omme dat
Hi na herberghe zoude spien.
| |
[pagina 65]
| |
Een huus vant hi mit dien,
Daer niement en woonde inne.
Hi peinsde in sinen zinne
55[regelnummer]
Dat hi daer trecken woude nare,
Wantet daer uten lieden ware,
Ende dat Maria, die ghinc zwaer,
Te bet zoude rusten daer.
Daer dede hi Maria beeten.
60[regelnummer]
Sinen knape heeft hi gheheten,
Dat hi hare voete dwa,
Ende na al haer ruste sta;
Dat zo dede hi gherne dan.
Een crochte stont daer an,
65[regelnummer]
Daert altoos doncker in was.
Joseph wert wel gheware das,
Dattet Marien tijt naect.
Ene coetse heeft hi ghemaect
Inden donckeren crocht, om datsi
70[regelnummer]
Heimelijc soude sijn ende vri.
Ende vander uren, alsic vernam,
Dat Maria daer binnen quam,
So waest daer also clare
Ga naar margenoot+ Alse oft middach ware.
75[regelnummer]
Hier binnen so quam zaen
Ene vrouwe daer ghegaen,
| |
[pagina 66]
| |
Ende seide: ‘Hier zoudie wesen.’
Joseph sprac na desen,
Wie si ware of wat si zochte.
80[regelnummer]
- ‘Een jonghelinc,’ sprac si, ‘brochte
Ga naar margenoot+ Mi bootscap handelinghe,
Dat ic te desen huse ghinghe,
Ic zoude wonder scouwen.
Ic can helpen vrouwen,
85[regelnummer]
Die van kinde in arbede gaen.’
Joseph dancte Gode zaen
Datsi quam al onghesocht.
Hi leidese vore die crocht;
Maer doe si die elaerhede
90[regelnummer]
Sach in die donckere stede,
Wart si versaecht van zinne;
Nochtan so ghinc si inne
Voor Marien staen dan,
Ende sprac haer dus an:
95[regelnummer]
‘Lieve kint, wat doedi?
Behoefdi enighen raet van mi?’
Maria en sprac groot noch cleen,
Maer lach stille als een steen,
Taenschijn ten hemele waert.
100[regelnummer]
Doe quam daer mitter vaert
Een meerre licht, groot ter core,
Met also zoeten gore
| |
[pagina 67]
| |
Datment ghesegghen niet en mochte.
Thant daer na zo dochte
105[regelnummer]
Dier vrouwen dat dare
Een kint gheboren ware.
Doe vraghede si Maria thant,
Of si mochte hare hant
Aen haer doen ende tasten yet;
110[regelnummer]
Ende doe zijt gheschien liet,
Ende die vrouwe was worden vroet
Hoe dat met Maria stoet,
Riep si lude ende openbare,
Ga naar margenoot+ Als ofte si uten zinne ware:
115[regelnummer]
‘Here God van hemelrike!
Wie sach ye des ghelike?
Hier voren en gheschiede nie
Ga naar margenoot+ Deser dinc die ic hier zie,
Van wondere also zelke.
120[regelnummer]
Borste vindic vol van melke.
Tkint toont al ghemene,
Dattie moeder is maghet rene;
Want het van gheenre smette
Teeken en heeft, noch lette,
125[regelnummer]
Alse ter naturen hoort.
Gheen wee en was inder gheboort,
| |
[pagina 68]
| |
Maghet ontfinc, maghet ghenas,
Maghet bleef, als si te voren was.
Gheproeft ende ghetast aen hare
130[regelnummer]
Dit weet ic wel al openbare.
Ghelooft si God van dien
Dat ic nu hebbe ghesien
Dit nuwe wonder op desen dach,
Datmen noit te voren en sach!’
135[regelnummer]
Doe was daer noch een vrouwe:
Die seide: ‘Bi mijnre trouwe!
Dies en ghelove ic nemmermere,
Ic [l. In] hebbe die dinc gheproevet ere.’
Te Marien liep si also houde;
140[regelnummer]
Ende daer sise tasten zoude,
Verdorreden haer te hant
Beide arme ende hant,
Ende hadder wee in zo groot,
Dat si te hant waende bliven doot.
145[regelnummer]
Doe riep si ten selven male:
‘Here God! ghi kent dat wale
Dat ic u altoos ontsie,
Ende dat ic loon en nam nie
Van mater vrouwen, die ghenas
150[regelnummer]
Van kinde, daer ic over was.
Nu ben ic keytive ghemaect
| |
[pagina 69]
| |
Om mijn mislove ongheraect,
Ga naar margenoot+ Om dat ic so coene dorste zijn
Ga naar margenoot+ Te tasten den heilighen maechdom dijn.’
155[regelnummer]
Ende alte hant daer naer
Baerde hem een jonghelinc daer,
Ende sprac: ‘Aenbedet tkint ghereit,
Dat daer bi Maria leit,
Ende tastet sine ghewaden,
160[regelnummer]
Het sal di thant beraden;
Want het is, waerlike,
Die behouder van aertrike,
Ende elcs menschen met,
Die sinen hope in hem set.’
165[regelnummer]
Also saen als si dat dede,
Ghenas si optie stede,
Ende dancte onsen here zaen.
Daer ute is si ghegaen,
Ende riep al openbare
170[regelnummer]
Die wondere die si dare
Ghehoort hadde ende ghesien,
Ende hoe datsi van dien
Tormente was ghenesen;
Also dat doe van desen
175[regelnummer]
Vele lieden gheloofden zere,
Ende dancten onsen here.
|
|