Der leken spieghel
(1844-1848)–Jan van Boendale– AuteursrechtvrijLeerdicht van den jare 1330
Waer bi die zone mensche worden moeste,Ga naar margenoot+ ende hoe hi ghebootscapt was, ende der Joden ghelove. - VI.Van drie personen, die sijn
In enen God warich ende fijn,
En ghenen bat toe en hoorde
Dan den zone, dathi mensche worde;
5[regelnummer]
Want den vader hoort die moghentheit,
Ende den zone die wijsheit,
Ende den heylighen gheest
Hoort toe die goedertierenheit meest.
Ende omdat des zoons wijsheit can voirsien
10[regelnummer]
Alle dinc die mach gheschien,
Ende sine wijsheit ghehinghede dat
Dat ver Yeve den appel at,
Daer die menscheit om wert verloren,
So moeste den zone bat toe horen
15[regelnummer]
Te comene in dit oreest,
| |
[pagina 45]
| |
Dan den vader of den heilighen gheest.
Ende om dat die Godheit woude
Datmen tfolc bekeren zoude
Met wijsheden ende [niet] met crachte,
20[regelnummer]
Ende die wijsheit was in des zoons machte,
So wart die zone daer toe ghenomen
Dat hi in aertrike zoude comen,
Ende alle dinghe so beleiden
Met zijnre grondeloser wijsheiden,
25[regelnummer]
Dat sijn leven noch zijn leren
Niement en mochte blameren,
Noch begripen daer toe mede
Ga naar margenoot+ Metter waerheit, alst ooc en dede.
Die zone wiste wel, twaren,
30[regelnummer]
Dat hi emmer moeste varen
Dese zware vaert besueren.
Hi sende voren ter zelver uren
Den alreëersaemsten bode
Die ye ghesent was van Gode,
35[regelnummer]
Om die bootscap te doene wel:
Dat was dynghel Gabriel,
Die die herberghe nemen zoude,
Daer die coninc in rusten woude,
Coninc ende here moghentlike
40[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Van hemele ende van aertrike.
Desen coninc betaemde wale
| |
[pagina 46]
| |
Een eersaem bode, een eersaem zale.
Dit was doe Maria was
In Nazareth, als ic voren las,
45[regelnummer]
Bi vader ende bi moeder,
Ende Joseph haer behoeder
In Bethleem was bereiden
Die bruloft bescheiden.
Gabriel quam ter maghet rene,
50[regelnummer]
Daer si heymelijc zat allene.
Hi sprac tot haer: ‘Ave!’
Dat bediet zo vele als zonder weeGa naar voetnoot(*);
Dat is thoochste woort van groeten.
Voort sprac hi mit goeder moeten:
55[regelnummer]
‘Gracien vol, God si mit di!
Onder allen wiven ghebenedijt du si!’
Maria, die dit heeft ghehoort,
En antwoorde niet een woort,
Maer si peynsde in haer ghedochte
60[regelnummer]
Wat dese groete wesen mochte.
Nu merct hoe wijslijc dat zal
Dit kint antwoorden over al.
Dinghel seide daer na:
Ga naar margenoot+ ‘En ontsiedi niet, Maria,
| |
[pagina 47]
| |
65[regelnummer]
Du heves in dinen stonden
Gracie voor Gode vonden.
Du salte in dinen lichame
Ontfaen zonder blame
Ende bringhen enen zone:
70[regelnummer]
Jhesus sal heeten die gone.
Dese sal groot sijn onghemeten,
Ende sal des alrehoochsten zone heten.
God sal hem gheven algader
Den stoel Davids zijns vader.
75[regelnummer]
Hi sal regneren ewelike,
Sonder einde zal zijn zijn rike.’
Dese woorde en volghen al niet
Ghelijc datmense ziet
In der ewangelien bescreven,
80[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Maer doch is die zin hier bleven,
Daer ons die mach[t] aen leit;
Want daer ment in rime seit,
Moetmen, om die rime te vinden,
Die woorde zom anders winden:
85[regelnummer]
Daer om en sal dese woort
Niement begripen diese hoort.
Nu hoort hoe wijslijc hier af
Maria antwoorde gaf
Den ynghel op dit beheet.
| |
[pagina 48]
| |
90[regelnummer]
Sine woude niet zijn te ghereet
Te ghelovene dese grote mare:
Wijslijc zo bedacht si hare,
Ende peinsde in haer ghedochte,
Dat dese dinc niet en mochte
95[regelnummer]
Bi naturen wesen.
Doe antwoorde si te desen:
‘Hoe mochte dit gheschien dan?
Want ic en kenne ghenen man.’
Als ofte si zegghen woude,
100[regelnummer]
Hoe dat comen zoude:
Ga naar margenoot+ Si en hadde noyt mit manne misdaen,
Ende si hadde ghelof ghedaen
Gode te houden reynicheide.
Dynghel antwoorde ende zeide:
105[regelnummer]
‘Die heilighe gheest in di comen zal:
Die overste cracht sal di al
Omme scaduwen, gheloves mi.
Dat gheboren sal worden van di,
Sal heilich zijn ende fijn,
110[regelnummer]
Ende Gods zone gheheten zijn.
Elyzabeth, dijn nichte, zonder waen,
Heeft een kint in haer oude ontfaen;
Want voor Gode, sijt zeker des,
| |
[pagina 49]
| |
Gheen dinc onmoghelijc en es.’
115[regelnummer]
Doe wert ontsteken te hant
Van des heilichs gheests brant
Die maghet vol van eren:
- ‘Siet hier die dierne ons heren,’
Sprac si ootmoedelijc mettien,
120[regelnummer]
Ga naar margenoot+ ‘Na dine woort moet mi ghescien.’
Mettien ontfinc si waerlike
Den Gods zone van hemelrike,
Onghequetst ende besloten;
Daer hem die Joden ane stoten,
125[regelnummer]
Dattie maghet een kint ontfinc;
Nochtan gheloven si also sterke dinc:
Si gheloven, ende het is waer,
Dat onse here openbare
Die rode zee deelde in tween,
130[regelnummer]
So datter een scone strate doorscheen,
Daer twater stoet tien tiden
Enen muer ghelijc in beiden ziden,
So dat en vloyde noch en liep,
Ende over dien gront diep
135[regelnummer]
Traken die Joden haerre vaerde,
So dat hem twater niet en daerde;
Ga naar margenoot+ Si gheloven ooc al ghemeen,
| |
[pagina 50]
| |
Daer Moyses sloech opten steen,
Datter een fonteine uut spranc,
140[regelnummer]
Daer alle tfolc of dranc,
Die so groot was, zonder waen,
Daer mochte een molen mede gaen;
Si gheloven ooc ghereet,
Dattie beeste die Balaam reet
145[regelnummer]
Jeghen tfolc van Israhel
Openbare sprac ende wel;
Si gheloven ooc meerre cracht:
Dats dat God mit zire macht
Hemel ende aerde maecte van niet.
150[regelnummer]
Nu merct dan ende besiet:
Welke sijn die meerre saken,
So yet van niet maken,
So dat is gheformeert
In ene andre materie keert?
155[regelnummer]
Het ware vele meerre zake
Datmen niet in yet trake,
Dan dat dinc dat is ghemaect
In een ander dinc werde ghesaect.
Nu merct in uwen zin:
160[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Die zone was zonder beghin
Metten vader in ewichede;
| |
[pagina 51]
| |
Maria hadde haer wesen mede.
Dattie zone dan, dieGa naar voetnoot(*) was God
Ende over die nature hadde ghebod,
165[regelnummer]
Aen een maghet hiGa naar voetnoot(†) vleesch ontfinc
Ende nuwe wesen ende nuwe dinc,
Was minder vele, waerlike,
Dan dathi hemel ende aertrike,
Yngle, zee, firmament, locht
170[regelnummer]
Van niet in yet hevet brocht.
Alse ons een wijs man screef,
Dat Maria besloten bleef
Ga naar margenoot+ Ende maghet al bezonder,
Dat was vele minder wonder,
175[regelnummer]
Dan dathi beslotenre [dore] quam
Te zinen jongheren daer hise vernam;
Want doe hi in Marien zale
Quam, was hi gheest altemale;
Ende den gheest en is niet onghemicke,
180[regelnummer]
Hemel noch aerde zo dicke,
Hi en lidet al ghereit,
Als ic voren hebbe gheseit:
Ja, hoe clene hi zi ghedaen:
| |
[pagina 52]
| |
Ic late Gode zelve staen;
185[regelnummer]
Maer doe hi beslotenre dore
Int huus quam, als ic zeide vore,
Was sijn lichame mede daer;
Dat was meer dan noch also zwaer,
Dan dattie gheest allene in ghinc.
190[regelnummer]
Ooc waest een zwaerre dinc,
Des moghedi wel wesen vroet,
Dat hi met lichame op stoet
Uten grave na zine doot,
Dat met enen steene groot
195[regelnummer]
Vaste toe beslotene was,
Dan dat Maria ghenas
Ende maghet bleef vanden kinde
Beslotens lijfs zonder meswinde,
Gheheel reine ende ombesmet
200[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Van alle dien dat vrouwen let.
Ic hebbe ghelesen van
Enen gheordenden man,
Die twivelde daer ave
Dat God uut beslotenen grave
205[regelnummer]
Met lichame ware ghegaen;
Men mocht hem niet doen verstaen.
Eens, daer hi in die kerke ghinc,
Peynsde hi om dese dinc;
Ga naar margenoot+ Doe quam zijn rieme met allen
210[regelnummer]
Voor sine voete ghevallen,
| |
[pagina 53]
| |
Besloten in die wide,
Also hine hadde om die zide,
Sonder ofdoen met handen.
Doe gheloofde hi te handen,
215[regelnummer]
Dathi, die dat wrochte,
Uten grave gaen mochte.
|
|