Der leken spieghel
(1844-1848)–Jan van Boendale– AuteursrechtvrijLeerdicht van den jare 1330
Van Moyses ende die tien gheboden - XLV.Alle dese riken, die ic u
Hier boven noemde nu,
Die zo groot waren ende so vermeten,
Sijn langhe te niete ghesleten.
5[regelnummer]
Hier bi merct ende verstaet,
Dat overmoet ende overdaet
Onlanghe moghen staen stille:
Hoede hem daer of die wille!
Een gheslachte gaet op, twaren,
10[regelnummer]
Ga naar margenoot+ In min dan in viertich jaren,
In groten state, in groter eren,
Ende is al sijnre ghebueren here;
Ende in corten tiden weder
So vallet zo zere neder,
15[regelnummer]
Dathi zine ghebuere ghelijc es,
Ofte vele minder, sijts ghewes.
| |
[pagina 181]
| |
Dats om datsi niet en verstaen
Wat hem God heeft ghedaen,
Noch hem en dancken niet der eren,
20[regelnummer]
Ende in haer hovaerde verkeren,
Datsi en kinnen niemens noot,
Ende haer ghebuere, clein ende groot,
Versmaden ende verdrucken,
Ende hem dat hare ontplucken,
25[regelnummer]
Ende Gode niet en ontsien.
Hier bi coomt God in dien,
Dathise neder werpt int zant,
Ja, nederre dan hise vant,
Om dathi niet en wille datsi
30[regelnummer]
Haer ziele verliesen daer bi;
Want menich beter is in armoede,
Dan hi sijn soude in groten goede;
Want der werelt rijcheit ende haer macht
Heeft menighe ziele ter hellen bracht.
35[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Het is ommoghelike,
Dat die vrecke rike,
Entie machtighe mede
Sonder ontfermichede,
Te hemelrike moghen comen,
40[regelnummer]
Also als ict heb vernomen,
En dade Gods goedertierenheit,
Die niemene en is ontseit,
Diene mit herten roept an,
| |
[pagina 182]
| |
Ende zijn ghebrec laet dan.
45[regelnummer]
Na Abrahame dusent jaer,
Ende voor Jhesum twee dusent jaer,
Was een heylich Jode, hiet Moyses,
Dien God was also ghetes,
Dat hi sprac in menigher stont
50[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Jeghen hem, mont jeghen mont.
Hi leide dat Joodsche gheslachte
Uut des conincs Pharaons machte,
Daer si onder verdruct zaten
In eyghendoeme utermaten,
55[regelnummer]
Rechte door die rode zee,
Dat hem min noch mee
Dat water en dede pine.
Hi trac mit hem door die woestine,
Daer si in woonden langhe tijt.
60[regelnummer]
Tote noch en hadde God, des zeker zijt,
Noyt ghebot ghegheven,
Hoe die menschen zouden leven,
Ofte hem regeren, groot of clene,
Sonder dat besniden allene;
65[regelnummer]
Nochtan was die werelt out, voorwaer,
Omtrent tweeëndetwintich hondert jaer.
Maer die wel leven wilden,
Maecten usagien die si hilden,
Na dat hem selven dochte
70[regelnummer]
Datmen redelijc leven mochte.
| |
[pagina 183]
| |
Ga naar margenoot+ Daer ontfinc Moyses van Gode
Die heylighe tien ghebode,
Ende dat hi sinen lieden
Te houdene die zoude ghebieden,
75[regelnummer]
Ende datsi daer na zouden werken,
Diemen noch ghebiedt inder kerken,
Daer alle ghebode uut spruten,
Die de leraren den volke uten.
Die zelve gheboden aldus
80[regelnummer]
Leert ons die Gods zone Christus,
Die alle leringhen ende scrifturen
Vervolde in dien uren,
Dat hi menschelike
Wandelde op aertrike.
85[regelnummer]
Ende dit sijn tien ghebode,
Dien wi houden van Gode.
Elc mensche die sal
Gode minnen boven al,
Ende sinen evenkersten, des sijt vroet,
90[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Ghelijc hi hemselven doet.
Gods name te gheenre stont
Te vergheefs nemen inden mont;
Vieren wel die daghe ons heren;
Vader ende moeder altoos eren;
95[regelnummer]
Anders mans wijf onderwinden niet;
Ende ooc niet stelen, wats gheschiet;
Niement doden noch verslaen;
| |
[pagina 184]
| |
Gheen valsch oorconde doen verstaen;
Anders mans wijf begheren twint,
100[regelnummer]
Noch niemens goet, waer ment vint.
Dit sijn die tien ghebode, die Moyses leert
Ende die Christus na confirmeert;
Want alle prophecien ende scrifturen,
Die doude wise ruren,
105[regelnummer]
Waren alle onghezeghelt bleven,
Eer Christus ontfinc menschelic leven;
Ga naar margenoot+ Want Christus, zuldi weten,
Die prophete is der propheten,
Vervolde al ende confirmeerde
110[regelnummer]
Dat elc goet prophete propheteerde
Dusent jaer te voren,
Eer Christus wert gheboren.
Dat volbracht hi al, cleen ende groot,
Met zijnre glorioser doot,
115[regelnummer]
Alse hi ant cruce sprac,
Thant eer hem therte bracGa naar voetnoot(*):
‘Nu ist,’ sprac hi, ‘al voldaen;’
Daer in dat wi verstaen,
Dattie scrifture openbare
120[regelnummer]
Met sijnre doot volmaect ware.
|
|