Der leken spieghel
(1844-1848)–Jan van Boendale– AuteursrechtvrijLeerdicht van den jare 1330
Ga naar margenoot+Van Noe ende van sinen kindren ende van Gods wraken. - XXX.Doe dat water was sijnre vaerde,
Stont die arke optie aerde,
Op enen berch in Armenien.
Noe met sijnre partien,
5[regelnummer]
Kindre ende wive, ghinghen uut.
Doe sproten bome ende cruut
Uten wortelen weder te hant,
| |
[pagina 118]
| |
Die doe laghen int sant;
Want huse, bome ende gras,
10[regelnummer]
Ende al dat opter aerden was,
Was al verloren ende vervaren
Vanden watre ende vanden baren,
Die de aerde also stac,
Datsi scoorde ende brac.
15[regelnummer]
Dat boven lach, quam onder:
Dit jammer ende dit wonder
Wrachte God, tien stonden,
Al omme des menschen zonden.
Aertrike hadde doe ghestaen voorwaer
20[regelnummer]
Twalef hondert jaer min een jaer.
Nu verstaet dan ende mect,
Hoe coomt dan dat God niet en wrect
Die zonden nu also grammelike,
Alse hi wilen dede op aertrike.
25[regelnummer]
God en woude, dat weet wale,
Nie zeder teenen male
Tfolc bederven, als hi doe dede;
Maer zeder heeft gheweest zijn zede,
Dat hi die zonden wrac,
30[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Nu hier, nu daer, alst hem bestac.
Hi ghehinghet, dat verstaet,
Dat deen den andren verslaet,
Doot steect ofte verminct.
Sulc verbrant, sulc verdrinct,
| |
[pagina 119]
| |
35[regelnummer]
In sulc lant doet die hongher noot,
Ga naar margenoot+ In sulc lant is orloghe zo groot,
Dat den volke cume yet blijft,
Ofte dats zo vele wort ontlijft,
Datmen tghetal cume weet:
40[regelnummer]
Aldus wreect God ghereet
Op aertrike die zonden,
Nu hier, nu daer, mit stonden,
Ende ooc in vele andre manieren,
Die ic hier niet en can visieren.
45[regelnummer]
Hi isser wel aen, zekerlike,
Die hier op dit aertrike
Om zine zonden wert gheplaecht,
Ende dat verduldelike verdraecht;
Hi is quite der pinen ghinder;
50[regelnummer]
Want dese pine is minder
Dusent werven, dats waer,
Dan ene pine is daer.
Doe si uter arken waren ghegaen,
Dede hem God onse here verstaen,
55[regelnummer]
Datsi kindre winnen zouden,
Ende aertrike menichfouden,
Alsi daden herde zere,
Want het woude also onse here.
Noe was een out man,
60[regelnummer]
Doe die diluvie ran;
Nochtan was volcs, eer hi sterf,
| |
[pagina 120]
| |
Dusent vierendetwintich werf.
Sine drie zonen, vintmen bescreven,
Die met hem te live bleven,
65[regelnummer]
Hieten Sem, Cham ende Japhet,
Ende hare wive daer toe met.
Van desen ist comen al,
Dat zeder was ende comen zal.
Maer echt, na dien ouden zede,
70[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Sette hem tfolc na die quaethede,
Ende vergaten der goeder zeden te male,
Die Noe hilt vele wale.
Roof, diefte, cracht ende moort
Hilden die gheslachten voort,
75[regelnummer]
Sonder Sem ende dat van hem bleef,
Dat was meest goet ende dat dreef
Der naturen ghebode,
Ende gheloofden aen Gode:
Dus hilden sijt van kinde te kinde,
80[regelnummer]
Na dat ict bescreven vinde,
Toten goeden ouden Abraham,
Die van Sems gheslachte quam.
Daer tusschen, dattie diluvie ran
Ende Abraham, den heilighen man,
85[regelnummer]
Waren wel dusent jaren.
Hier moghedi merken clare,
| |
[pagina 121]
| |
Hoe God in sine hoede
Altoos ontfaet die goede.
Dit is noch tgheslachte, daer ic of sprac,
90[regelnummer]
Dat uut Seth, Adams zone, trac
Sijn beghin ende strijct voort
Tote Jhesus Christus gheboort,
Alse ghi hier sult verstaen.
Op Noe willic weder gaen,
95[regelnummer]
Eer ic op Abraham kere:
Hier leit tusschen een lere.
|
|