Der leken spieghel
(1844-1848)–Jan van Boendale–
AuteursrechtvrijLeerdicht van den jare 1330
[pagina 90]
| |
Met enen vierighen zwaerde,
Ende verboot Yeven ende Adame,
Te haerre groter blame,
5[regelnummer]
Tparadijs, ten ewighen daghen.
Doe worden si beide ghedraghen
In Ebron bi Damas,
Daer Adaem eerst ghemaect was.
Daer leefden si beide
10[regelnummer]
In groter jammerheide;
Ende een vierighe muer quam zaen
Al omme dat paradijs staen,
Die daer stont, als ic las,
Tote dat Christus was
15[regelnummer]
Ghestorven aen dat hout,
Daer hi mede quite Yeven scout.
Die aerde braken si ende ontgonnen,
Om hare noodtorft die si wonnen,
Ende al haer leven, vrooch ende spade,
20[regelnummer]
Droefden si om hare misdade,
Ende in al haren tide
En worden si nie van herten blide;
Ga naar margenoot+ Want Adaem wiste wel dat,
Dat hem God was ghehat,
25[regelnummer]
Ende dathi sterflic ware,
Ende al dat daer nare
Ga naar margenoot+ Van hem comen zoude,
Moste ontghelden zine scoude.
| |
[pagina 91]
| |
Adaem was die wijste man,
30[regelnummer]
Die scoonste, die meeste, die ye lijf wan;
Die noit en zondichde, zonder dat
Dathi eerstwerf den appel at.
Nu merct, kinder, ende besiet:
Adaem en misdede anders niet,
35[regelnummer]
Dan hi aen enen appel beet,
Jeghen sijns sceppers beheet;
Daer om moste hi ter hellen varen,
Ende al dat in vijf dusent jaren
Gheboren wort, moste mede daer.
40[regelnummer]
Ende ofte God wrac zo zwaer
Van enen appele dat eten,
Hoe sal hi ons dan meten
Die onghetelde hooft zonden,
Die wi begaen tallen stonden?
45[regelnummer]
Hi en nutte nie dinc,
Dat ye lijf ontfinc;
Froyt, zuvel at hi, zonder wanc,
Ende water dat was al sijn dranc.
Sulke liede zegghen daer toe,
50[regelnummer]
Hine droech noyt caproen noch scoe,
Ende selden ooc onder dac
Ruste nam ofte ghemac.
Sine cledre, horen wi tellen,
Waren van gheytene vellen,
| |
[pagina 92]
| |
55[regelnummer]
Ander parure en had hi an.
Nu siet ende merct dan,
Lieve kindre allegader:
Dit was onse eerste vader,
Daer wi alle of comen sijn.
60[regelnummer]
Dese en dranc ghenen wijn,
Noch en droech graeu noch bont.
Maer vrooch ende spade, in alre stont,
Ga naar margenoot+ Droech hi, alse die vroede,
Die doot in sinen moede.
65[regelnummer]
Ofte wi algader dan
Ghecomen sijn van desen man,
Wie is dan dedelste die leeft?
Seker, die meest duechden heeft,
Ende mit sijnre duecht des verdient,
70[regelnummer]
Dat hi is ons heren vrient:
Dit is dedelste, sijts ghewes,
Niet hi die de rijcste es,
Ofte die meest is ghemaecht.
Aldat si Gode gheclaecht,
75[regelnummer]
Dat rijcheit, na der werelt lopen,
Edelheit nu wil copen.
Met alder werelt rijcheden
En coftmen niet een dropel edelheden:
Si moet uut reynre herten gronde
80[regelnummer]
Comen ende roeren tallen stonde.
| |
[pagina 93]
| |
O vule edelhede,
Diemen in menigher stede
Hantiert onder die vorste,
Die altoos van dorste
85[regelnummer]
Gapen na den scat,
Des si nemmermeer en werden zat;
Ende scamelheit ende gherechticheit,
Eersaemheit ende ontfermicheit
Laten varen in allen zinnen,
90[regelnummer]
Om dat sire scat an moghen winnen.
Sine zijn niet heren noch prelate,
Mar si sijn meest Pylate,
Die Gode [cruuste] als enen dief,
Om datten Joodscape was lief,
95[regelnummer]
Dat hem dicke ghiften gaf,
Want hi was daer rechter af.
|
|