Der leken spieghel
(1844-1848)–Jan van Boendale– AuteursrechtvrijLeerdicht van den jare 1330
[pagina 60]
| |
Den slaep en machmen niet verjaghen,
Ga naar margenoot+ Want hi is sterker vele mee
Ende subtijlre dan dander twee;
Want alsmen zijns niet en moet,
10[regelnummer]
So comt hi al onverhoet,
Ende verwint alte zamen
Cracht ende wijsheit des lichamen,
Dat hi en kent cleine noch groot,
Ende leyt of hi ware doot.
15[regelnummer]
Die nacht is om dat ghescapen,
Dattie menschen sullen slapen
Ende rusten lijf ende zinne, om dat
Datsi des daghes zullen te bat
Gode dienen ende hem versinnen,
20[regelnummer]
Ende haers lijfs noodtorfte winnen.
Dat eerste roeren vander zaken,
Dat God den mensche wilde maken,
Dat was om dat hi woude
Dat hi hem dienen zoude,
25[regelnummer]
Ga naar margenoot+ Ende daer om hebben hemelrike
Met hemselven ewelike.
Dus can die slaep broeden
Cracht, zin, ende voeden.
Naest Gods dienste alsoe
30[regelnummer]
So hoort den lichame toe,
Dat hi pine ende arbeide gherne,
Om sijn lijf te gheneerne.
| |
[pagina 61]
| |
Dats een zalich broot, zijts ghewes,
Dat met arbeide ghewonnen es;
35[regelnummer]
Salich sijn si die dat eten,
Alse ons heer David doet weten.
Dat brooschste dinc in zire naturen
Onder allen creaturen,
Ende dat onreinste mede,
40[regelnummer]
Dat is die arme menschelichede,
En dade die ziele, diese bestiert
Met haerre gracien ende verchiert.
Alse dat kint wort gheboren,
So en cant zien noch horen,
45[regelnummer]
Gaen noch staen, bu noch ba,
Ende leit als een worm bina.
Ga naar margenoot+ Dienen van live ende cracht van zinne
Coomt hem herde cranclijc inne,
Want hi is twintich jaer out, die man,
50[regelnummer]
Eer hi dese ghehebben can.
Ende alse [l. alsi] tsinen besten is comen,
So wortet hem saen benomen,
So gaen hem cracht van zinne af,
Die hem God onse here gaf;
55[regelnummer]
So gaet die lichaem bucken neder,
Alse die ter aerden wil weder,
Te zire moeder daer hi eerst of quam,
| |
[pagina 62]
| |
Ende sijn beghin eerst of nam;
So moet hi sterven, ist lief, ist leet.
60[regelnummer]
Alse die ziele dan uut gheet,
Ga naar margenoot+ So en blijft daer niet dan die zac,
Daer die ziele verborghen in stac:
Dats die lichame, die vule stinct
Ende metter aerden wort gheminct,
65[regelnummer]
Ende is onwaerder dan enich dinc,
Dat ye was ofte ye lijf ontfinc;
Want si die sine vriende waren,
Alremeest van hem vervaren,
Ende stoppen hem daer jeghen,
70[regelnummer]
Alse wi daghelijcs sien pleghen.
O mensche, vule keytijf,
Waer toe verhefstu dijn lijf?
Waer om en peinstu niet ende vest,
Wanen du quaemste ende wie best,
75[regelnummer]
Ende waer dattu henen zout?
Bistu arm, rike, jonc of out,
Du moetste wech, ist lief, ist leet;
Ende niement ooc en weet,
Wanneer, hoe ofte waer:
80[regelnummer]
Dat is ons herde zwaer.
|
|