Der leken spieghel
(1844-1848)–Jan van Boendale– AuteursrechtvrijLeerdicht van den jare 1330
Vanden vagheviere. - XII.Nu comt mi in mine memorie
Te zegghen vander purgatorie,
Dat is dat vaghevier,
Dat fel is ende onghehier,
5[regelnummer]
Ende dusentwerven heter in dien,
Dan tfier dat wi hier zien;
Want hets gheestelijc altemale,
Ende niet materiale;
En is van colen, noch van houte.
10[regelnummer]
Worpmen daer een aenbilt in, het smoute,
Alse oft ware een snee.
Al lieper door die zee,
Ten zouder en twint of hindren,
En zoude blusschen noch mindren.
15[regelnummer]
Alse die ziele uut sal scheiden,
Ende niet langher en mach beiden,
Ende berou heeft ontfaen,
Ga naar margenoot+ Ende niet ghenoech en heeft ghedaen,
| |
[pagina 45]
| |
So comen die viande also schiere,
20[regelnummer]
Ende draghense inden vagheviere,
Daer si sijn in groten vare.
Dan so comen dinghele daere,
Diese troosten te volstane,
Om die grote vruechde tontfane,
25[regelnummer]
Ende om die minne van onsen here,
Dat verblijdse herde zere.
Santen ende santinnen mede
Comen ooc al daer ter stede,
Ende gheven troost haren vrienden,
30[regelnummer]
Die hem op aertrike dienden,
Also dats hem zere is te bat;
Aldus las ict in ene stat.
Dat een ziele zonder zonde
In midden den vagheviere stonde,
35[regelnummer]
En scaedde haer niet een caf;
Want die nature daer af
Ga naar margenoot+ Heeft God also ghemaect,
Dat niement die pine en smaect,
Dan die met zonden is besmet:
40[regelnummer]
Aldus hevet God gheset.
Tormenten die de zielen doghen,
Eer si ter glorien comen moghen,
En sijn al niet met brande,
Maer si sijn menigherhande:
45[regelnummer]
Som ghezoden, som ghebraden,
Som ghesmouten alse caden,
| |
[pagina 46]
| |
Ende te hant sijn si daer naren
Also groot als si te voren waren;
Want si en moghen sterven niet,
50[regelnummer]
Hoe groot si doghen dat verdriet;
Som dorst, zom coude,
Som slaghe menichfoude,
Die hem gheven die quade gheeste,
Ga naar margenoot+ Die om haer tormente maken feeste.
55[regelnummer]
Also Gods gherecht oordeel
Elken gheeft zijn deel
Van tormenten, in dier noot,
Na dattie zonden sijn groot.
Die vriende op aertrike laten,
60[regelnummer]
Hebben daer of vele baten;
Want zielmissen ende ander ghebede,
Ende aelmoessen daer toe mede,
Helpen hem herde zere
Te comene uut haren zere;
65[regelnummer]
Nochtan zout hemselven doen stade,
Diet met goeder trouwen dade.
In dat eynde van Yerlant,
Also ic bescreven vant,
Sijn tormenten van vele manieren,
70[regelnummer]
Die daer die zielen hantieren,
Die enen ridder, twaren,
Levens lijfs ghetoont waren,
Die Patricius was gheheten,
| |
[pagina 47]
| |
Ende quam weder ende dede weten
75[regelnummer]
Den volke algader van dien,
Dat hi daer hadde ghesien,
Ga naar margenoot+ So dat niement ghepeinsen en mochte
Twonder datmen daer wrochte,
Van menighen tormente zwaer,
80[regelnummer]
Datmen den zielen dede daer;
Ende noch hietet daer bi
Purgatorium PatriciiGa naar voetnoot(*).
|
|