Fidamants kusjes, minne-wysen en by-rymen aan Celestyne

[p. 301]

Aan een bloeme-krans,
's Nachts voor haar Deur gehangen.

NU sal mijn Bloem-krans d' eer gebeuren,
Dat die mijn Celestyn haar Deuren

En Posten schoon verçieren sal.

Als sy die morgen opent, val

Dan van de Klopper op den drempel
Van haare wooning, als een Tempel

So prachtig: neemt sy u dan op,

En kroont daar mee haar wijse kop,

So laat u nat dan needer lekken,
Langs hals en boesem sonder vlekken.

Verschrikt sy door dat drupplend nat,

Dat sy voor morgen-douwe schat.

So seg, neen schoone Celestyne
Laat dit geen morgen-dow u schijne,

Het sijn de traanen, die de brand

Perst uit het hert van Fidamant.