Fidamants kusjes, minne-wysen en by-rymen aan Celestyne

[p. 151]

Op haar Almoogentheyd.

Wys; 2^de. Muskettier du Roy.

O Godheyd sluyt uw Hemel open, En span
uw vierschaar vry, En beschow, Hoe getrow,
Ik my how in mijn gevry, Gooden!
hebt meedely met my, Nu mijn lief my belacht,
En mijn klacht Niet en acht. Och!
ik ben onmachtig dat langer ly.

[p. 152]

2.

 

Daar vliegt mijn aasem op ten Heemel.

 

Daar leyt mijn lichaam dood.

 

Schrikt gy niet,

 

Nu gy siet,

 

Mijn verdriet?

 

O Maagd als Loot!

 

Harder als harde steen of staal!

 

Wilt gy dat Ik weer leef?

 

Kom dan geef,

 

Eer ik sneef

 

Niet als kusjes tot vertroosting in mijn quaal.

Acht gy uw kusjes my niet waardig,

So gun my enkkel maar,

Dat ik raak,

Met vermaak,

Uwe kaak

Daar 't Purpur waar.

Guntge my dan die gunst noch niet,

Gun dan slechts, dat ik mag,

Al den dag,

Het gelach

Van uw Mondje sien so soet als Hooning-riet.

[p. 153]

4.

 

Indien gy my dit komt te gunnen,

 

So roem ik u noch al,

 

En verplicht,

 

Mijn Gesicht

 

Aan het licht

 

Van uw geval.

 

Heemel, dat een so veel vermag!

 

Ik dacht noyt Celestyn,

 

Dat mijn pijn

 

So sow sijn.

 

Maar ik voel nu dat ik nimmer aan u sag.