Fidamants kusjes, minne-wysen en by-rymen aan Celestyne

[p. 78]

Mis-noegen.

Wys; Belle Iris.

KAn dan al mijn oog-geween, Dat alleen
mijn hart kom spijsen, U de smerten
niet bewijsen, Die ik heb om u geleen?
Moet ik in geduurig klaagen, En in
meer dan helsche pijn, Over brengen
mijne daagen, Om uw Liefde Celestijn?

[p. 79]

2.

 

Sie mijn Engel, sie my aan,

 

Haat uw' maagdelijke trotsen;

 

Laat uw' Hart, soo hart als Rotsen,

 

Eens doorweeken door getraan.

 

Fidamant kan eer niet rusten,

 

Eer uw Lipjes, sonder ga,

 

Sijne Min met meely blusten,

 

Door een siel-verquikkend Ja.

Maar helaas! mijn Bee is niet,

Sy belacht mijn Minne-bande',
En of ik noch heeter brande,

So ontsteekt maar mijn verdriet.

Wasser troost of hoop te wachten,

'k Was verduldig in mijn druk.

Maar ik offer al mijn klachten

Aan de wind in ongeluk.

Vaar dan wel ontaarde Maagd,

Fidamant scheyt uyt sijn lijden,
Die uw Liefde nu sal mijden,

Wijl sijn dienst u heeft mishaagt.

Hy begeert geen andre Lieven,

Maar ontvlucht die slaverny.

Sterven troost hem in sijn grieven

En de dood die maakt hem vry.