Fidamants kusjes, minne-wysen en by-rymen aan Celestyne

[p. 80]

Om Liefde.

Wys; Bergamasko.

SIelvoogdesse van mijn jeugdig leeven,

Kroone-draagster van mijn minnend hart;

Aan wien ik mijn sieltjen heb gegeeven,

Toen mijn min om weder-min leed smart.

Twijfselt gy of ik u minde

Sedert ik u eerstmaal sag?

Och! dat gy my soo besinde,

Ik verspilde geen geklag.

Wee-klacht sou ik in mijn boesem smooren,

Niet een suchje quam'er uyt mijn mond:

Vreugde galmen sou mijn Engel hooren

Nu haar borst ook draagt een minne-wond.

'k Sou in 't silver water swemmen

Dat mijn oog van vreugd vergoot.

d'Echoos souden ook haar stemmen

Met my menglen, kleen en groot.

Soo mijn Boutje, soo mijn eenig troosje,

Geef mijn Rif sijn voorig leeven weer,

Schoon uw weesen krijgt een wervig bloosje,

Dat 's een teeken van uw suyver' eer.

Purper kleeft my ook op 't Weesen

Dat door mond-gekus sal vlien,

Laat ons daar dan kusjes leesen

Tot wy bleek, als Geesten, sien.