Fidamants kusjes, minne-wysen en by-rymen aan Celestyne

[p. 75]

B. In Afweesen.

Wys; Balletti Bronkhorst.

Celestyne,

O pronk der Amstel-maagden,

Die mijn hart gebied,

Hoe veel pijne

Op huyden my belaagden,

Dat weet niemant niet.

Ik alleen,

Die u heb aangebeen

Weet hoe veel smarte,

Mijn minnend harte

Tot droef heyd tarte,

Van d'eerste tijden af,

Dat ik, dat ik mijn Hart u overgaf.

Schoon den Heemel

Ons heeft van een gescheyde,

En mijn reyne Mond

Met geweemel

Op d'uw' geen kusjes spreyde,

Uyt een Minne-wond,

Soo kan doch,

Ik, lieven Engel, noch

In mijn geweeten,

U niet vergeeten,

Die ik voor eygen ken,

Soo lang, soo lang ik in het leeven ben.

[p. 76]

3.

 

Al de weereld

 

Sal mijne Liefde roemen;

 

Yder sal my, met

 

Deugd bepeerelt,

 

In min stantvastig noemen

 

Om het echte bed.

 

Schoon de tijd,

 

En alles ons ontglijd,

 

Sal ik doch toonen,

 

Dat valsche hoonen

 

My niet bewoonen.

 

Maar dat met hart en fin

 

Ik u, ik u mijn Celestyn bemin.

Ik in Leyden

En gy sijt nu aan Spaaren;

Och hoe ver van een!

Van ons beyden

Die gistren saamen waaren

Is nu elk alleen.

Doch mijn siel,

Schoon dit door 't lot so viel,

Ik sweer, geen stonde

Sijn noch bevonde

Dikt ik uyt gronde

Mijns harten niet en dacht,

Aan u, aan u, die 'k allerwaardigst acht.

[p. 77]

5.

 

Celestyne

 

Mijn uytverkooren Engel,

 

Liefste sieltje, merk

 

Hoe ik met pijne

 

Weer na uw bysijn hengel

 

Daar ik steets om werk:

 

Mijn gemoed

 

Sich met gedachten voed.

 

't Is waar, hier ben ik

 

Met 't lijf wel kenlik,

 

Doch echter wen ik

 

Mijn Hartje, soo 't moet sijn,

 

Na u, na u mijn Hart, mijn Celestyn.

En Beminde,

Dit troost my in mijn afsijn

Dat ik nu voortaan

Niet sal vinde

Dat uw gemoed sal straf sijn.

Liefste denk dan aan

My ook mee

Gelijk ik altijd dee.

Ey, denk genadig

En overdadig

Aan my gestadig;

Gedenk met siel en sin

Aan my, aan my, en ons verbonde min.