Fidamants kusjes, minne-wysen en by-rymen aan Celestyne

XXII. Kusje.
Dat sy wreeder is, als Donder en Blixem.

IK quam by Celestyn niet lang verleen,

Des middags so het scheen,

Toen God Jupijn onsienbre Blixems schoot,

En met sijn Donder-kloot

Verpoosde dat dry-puntig Heemel vuur,

Wiens glinst'rend blaaw Azuur

Verbrooken door 'tgedruys geen stilstand vond,

Juyst quam ik deese stond

Ter kamer van mijn lieve Celestyn,

Sy flaaw naa oogen schijn,

En door een maagde vrees ter neer gevelt,

Viel echter heel ontstelt

Om hulp in mijn' haar Minnaars armen bey.

Help, riep sy met gevley,

Help mijn benaawtheyd en bewaard my nu.

Ik die geen onweer schuw

Sloeg flux mijn armen om haar angstich lijf

En sette tot verblijf

Haar hygend rifje op mijn rechter knie

En sey, mijn Hooning bie,

[p. 35]

 

Mijn loddre Nymf, mijn hert, mijn Celestyn

 

Hoe kan het mooglijk sijn

 

Dat gy mijn hulp begeert, en wilt dat ik,

 

Nu gy sijt vol van schrik,

 

Voor Blixem scheut en Donderend gebaar

 

U help en u bewaar?

 

Help my veel liever, mijn verkoore maagd,

 

My die gy nooyt ontsaagt,

 

Maar met uw ooghjes daar de dood in steekt,

 

Al heb ik vaak gesmeekt,

 

My diep geraakt hebt in mijn ingewand.

 

Gy schiet dan met een brand

 

Die schigten uyt den throon van uw gesicht,

 

Waar voor den Blixem swicht

 

Ja Donders en wat ik meer schriklijk sie,

 

Sijn niet soo wreed als die.