De dichtwerken van Bilderdijk. Deel 11

[p. 513]

Aan den zwervenden koning van Zweden.^*

Laat vrij een wuft gevoel met kroon en scepter spelen,

Het echte Koningshart erkent geene aardsche macht:

Dat hart, gevoelt het zich, kan Lot en Tijd bevelen

En, aan zich-zelf genoeg, bestaat door eigen kracht.

Laat bergwoud of spelonk een eedlen stam bedelven;

Gods almacht slaat hem gâ, waarheen hem 't noodlot voert.

Wat hoeft hy in zijn leed? - De Godheid, en zich-zelven

In 't eeuwig vrij gemoed, door geenen storm beroerd. -

Zoo zien we U, edel Vorst, in rampen onbezweken,

Met meer dan kroonengoud en 't eêlst gesteent' omhult:

In 't sluimren op een throon kan 't noodlot scepters breken,

Maar 't rooft geen edel hart de zielsrust die 't vervult.

1829.

* Nasprokkeling, 129.