De dichtwerken van Bilderdijk. Deel 8

[p. 62]

Onbekrompenheid.
vrije navolging na Horatius.^*

Het zilver heeft noch glans noch luister,

Wanneer het, ongerept, bedolven ligt in 't duister;

Maar 't krijgt zijn schoonheid van 't

Gebruik, door maat bestemd, in de onbekrompen hand.

De Faam zal tot het jongst der dagen

Van Proculejus en zijn Vaderhart gewagen

En voeren hem naar 't zwerk

De onsterflijkheid te moet, op nooitvergangbre vlerk.

't Is grootscher, hebzucht in te toomen,

Dan of uw scepter reikte aan Taag en Indusstroomen,

Dan of ge Ibeer en Moorenland

Te samen hieldt gekneld in één' onbreekbren band.

Vergeefs met volgeladen flessen

Getracht, der waterzucht heur heete dorst te lesschen;

Zy laat niet af, maar groeit,

Ten zij de doodsche kwaal uit de aders zij geroeid.

't Gemeen moog Vorsten zalig heeten,

Om 't schittren van den Throon waar op zy zijn gezeten;

De deugd, de deugd-alleen

Maaktgroot, maakt rijk, maakt Vorst, en straft het blind gemeen.

* Verspreide Gedichten I, 125.

[p. 63]

 

Zy wijst hem kroon, en staf, en glorie,

 

Zy hem de lauwren toe der edelste viktorie,

 

Die gantsche bergen goud

 

Met onverdraaid gezicht beschouwt.

 

 

 

1793.