Lof-schrift op de uytnemende Konst, achter-ghelaeten by den deughtminnende broeder Anthonius Rocka in sijn leven Minnebroeder ende constigh schilder ghestorven tot Roomen.
ALs Faem lest overdocht in haere vry ghepeysen
Den kostelijcken schat en rijckdom der Palleysen,
Die menich Potentaet en machtich Prins besit
En daer de Schilder-const oock d'eerste plaets gheniet
Om haere weerdicheydt en seldsaem edelheden
Die met de grootste gift en eer wordt aenghebeden
Jae naulijckx crijghbaer is als met een machtich gelt,
Soo stont de Faem terstont in haer ghemoet verstelt:
Als sy eens quam te sien tot Brvssel op d'Altaeren
Jn't Minne-broeders Kerck, en aen de sy Pillaeren
De wonderlijcke Kunst die daer ten thoone staet
Jae alle handelingh van Const te boven gaet,
Die Rocka met verstant heeft weten voorts te brenghen
En soo de lof der Const veel eeuwen te verlenghen:
Veel eeuwen naer sijn doodt, die noyt en sal vergaen
Maer om haer edelheyt onsterf'lijck groeyen aen,
Soo is sy metter haest de werelt door gaen streven
Om dese achtbaer Const noch meerder roem te gheven,
Te gheven sulcken eer dat sy naer dusent jaer
De heele wereldt door mach wesen openbaer:
Waer in de wetenschap is van Van Dyck te mercken
Een Konst die niet en wijckt aen Rvbbens edel wercken,
Soo fraey en gheestich is daer alles uyt ghevuert
Jae schijnt dat elck Figuer sich eyghentlijcken ruert.
En had eylaes de doodt den voortganck niet beneden
En sijnen jever door het sterven af ghesneden,
Misschien had Roomen self, (die t'hans wilt d'overhant
Behouden inde Konst) gheweken voor t'verstant
Van Rocka die Natuer wist soo naer by te comen
Dat niet en is van hem uyt d'eel Pinceel ghecomen,
Of t'schijnt dat t'leven is, en sonder leven leeft,
Het gen' aen sijne siel de deught ghegheven heeft.