Den groeyenden Lierschen blom-hof

[p. 67]

Nieuw-Minne-Liedeken,

de Wijse: Le verd, il est bleumourant coleur beaute, &c.

HOe wagghelt het ghemoet
Inde swacke schuyt van onstadich leven,
Die mijn cracht doet beven,
En berooft mijn lichaems bloedt,
Door de teere min, die den sin, in't beghin,
Had begheven

[p. 68]

 

T'vrij-peynsende ghedacht,

 

Dat my heeft ghestelt in vele dwael-weghen

 

Met swaer anckx door-reghen,

 

In groot twijfel-schil ghebracht,

 

Door den soeten lust, door den lust, tot de rust

 

Noot gheneghen.

 

 

 

PRINCE.

 

 

 

Heeft my het vlugghe wicht

 

Met Cestus, Venus, riem, soo vast ghebonden

 

En in my ghesonden,

 

Sijnen scherpen flicker schicht

 

Liefste van mijn hert, van mijn hert, salft de sine

 

Van mijn wonden.

FINIS.

[p. 69]

PASTORELLE

LEst als de blond'Auroor de dagh keers had ontsteken,
Was Titer op ghestaen, vol schalck beleyde treken

Ghinck ligghen in het groen Pelluris langhe haer,

Want t'schadelijck fenijn met haest verdwenen waer.

Den gheest ende den lust quamen sijn hersens terghen
Soo dat sijn minne-clacht weer galmden uyt de berghen.

Songh tot sijn Amaril, met veel heyls ende vreught

Ende het heele veldt werdt door sijn stem verheucht.