Den groeyenden Lierschen blom-hof
(1650)–Cornelis de Bie–
Auteursrechtvrij
[pagina 70]
| |
Stemme: Schoonder vrouwe ick noyt en vant, &c.1. Tyter.
IS de min in u hert gheschroeft
O schoonste beldt der vrouwen,
Fraey-taeligh lief u niet bedroeft
V wesen soeck ick te aenschouwen
Roept u jonst, o weerste maeght
Om dat ghy mijn lijden draeght
V deucht doet my op u betrouwen.
Men sach t'vee door sijn pijp met blijschap overgieten
En sijn kudde ghewolt ded' soet gheluyt ghenieten.
| |
[pagina 71]
| |
Sprongh lustigh op en neer, want hy sach inde baen
Sijn schoone Amaril blijhertigh comen aen,
Waerdoor sijn vinghers noch de pijp veel stilder raeckten
En sijnen mont met smeeck veel soete vleyingh maeckten,
Hy voeghden sich by haer, seer stout en onbevreest
En door sijn fraey ghesangh verheughden haeren gheest.
2. Tyter.
Een willigh en vred' lustigh dier
Laet medooghentheydt bringhen
In u verstant, het minnen vier
Sijne soetheydt stil in dringhen
Aenghesien met woorden soet
Behonight heb ick u ghemoet
En laet u niet van haet bespringhen.
| |
[pagina 72]
| |
3. Amarillis.
T'is de schoone vrijagi-praet
Heerscher vande ghedachten
Soetste lief die metter daet
Met u liefde nu comt versachten
In mijn hert de soete wondt
T'is de minne die terstont
Sal my met u, Tyter! verwachten.
Hoe soet en vreughdigh ist als min dringht door de lusten
En niet ghemagert wordt door sorghen drucks onrusten
Als niet ghevoet en wordt van dronckenschap en schandt
Van crijgh, gheschil, en haet, oft met verwijdt beplandt.
Siet Tyters liefde aen die tot sijn vol ghenoeghen
Vyt gheen quaet-willigheydt, en comt, ofte sich voeghen
Aen t'vals bedroch en nijdt oft oncuysschen wellust
Maer door oprechte min, hier med' sijn lief eens cust.
|
|