Den groeyenden Lierschen blom-hof

POEMA.

Wat flouw en slechte min, den sin in't herte dringht
Als t'ghelt alleen den mensch, tot sijn begheerte bringht
Een Ionckman sonder ghelt, die ergens soeck te vrijen
Recht luttel uyt, op dat hy moet den Rijcken mijen.
Hoe veel en sijnder niet die door en vuyle min
En meesten deel om t'ghelt, berooven iemants sin
Yeder een doet sijn best, en haeren dienst beloven
Tot dat voor hun om t'ghelt een dore wort gheschoven.

[p. 53]

 

Brenght ghelt, en siet dat ghy u borsse lustigh speckt

 

Als ghy maer ghelt en hebt, het ghelt dan voor u spreeckt

 

Een gast die heeft een bors, en laet sijn schijven krielen

 

Roockt, smoort, schinckt, vicht en drinct, sijt eenen siel der sielen

 

Den sin verwinnen sult van eene teere maeght

 

Tot laeffenis van u pijn, als ghy een borsse draeght

 

Noot sal een gierich mensch een Rijcke maeghet crijghen

 

Yet dat hy maer en spreeckt den milden doet hem swijghen

 

Daerom die vreckich sijt soeckt al die gheen ghy wilt

 

Tot wettelijcken echt, altijdt u bors verblilt.

FINIS.