Den groeyenden Lierschen blom-hof
(1650)–Cornelis de Bie–
Auteursrechtvrij
[pagina 54]
| |
Stemme: Ras op ghy Susters vijf en vier, &c.
ONlanckx wanneer Pomona sou,
Haer groene cleet uyt spreyden
End dat de gulde son wou
Haer helle koets bereyden
Soo lach Cupido vast en sliep
Ende Fortuyn my by hem riep.
| |
[pagina 55]
| |
Hy wert terstont van haer ontwaeckt
Dat door Venus ghebieden
Heeft my met sijnen schicht gheraeckt,
Waer door men sach gheschieden
Dat mijne bloode vrees en druck
Beletten mijn ghewenst gheluck.
Beletten mijn begheert alleen
Om by dees maeght te raken
Want haer wel sprekentheydt was een,
Van mijn langhe oorsaecken
Den sleutel van het ghenadens slot,
Staet alleen onder haer gebodt.
Siet eens de cleyne honingh Bie,
Ghewoon altijt te sweven
Door menich aerdich blomhoff, die,
Vernieuwen comt haer leven
Want haeren honingh smets en goet,
Suycht uyt het schoonste blomken soet
Verheucht u nu Brabansche oogh
Door reghen met rivieren
Die soo schoonen belt recht om hoogh,
Becleedt met fraey manieren
Met wiens aengenaeme schoont
Ghy nu schoon Lira wort gecroont.
Mijn hert was als eenen aembelt,
| |
[pagina 56]
| |
Dat een smits haemer raeckten
Die t'blindt wicht daer op had ghestelt,
En eens smits daer van maeckten
Ter wijl t'minnenyser heet was
Soo blaesden liefde even ras.
Door wie soo haest het minnen vier,
In my begost te woelen
Verginck ick als een keerse schier
Door pijn die ick moest voelen
En dat om dese maeght plesandt
Die mijne siel heeft overmant.
Wilden ick ievers gaen met lust
Als scheen het licht der sonnen
Heeft terstont de graeghe onrust
my soo snel begonnen
Te trecken tot dees siels comeet
Als het smits yser tot Magneet.
O fraey en hoogh-befaemde deucht
Volmaecktheydt ende seden
O nieuwe ende Ionghe jeught
Gheschroeft in haere leden
Constich en wijt beroemt pinceel
Die dese Nymph brocht op t'tonneel.
Ist dat beweghen can u hert
Mijn smeecken en mijn claghen
Vergeet niet mijne groote smert
Want niet meer can verdraghen
Want u discretie die heeft
Mijnen sin aen u schoont gecleeft.
|
|