Den groeyenden Lierschen blom-hof
(1650)–Cornelis de Bie–
AuteursrechtvrijStemme: Phylis vous sçauez bien que ie suis vostre amant.
CRoon-draechster vande deught,
Die in't coel-davrich wout,
Beglanst met heyl en vreught
V soete woon-plaets hout,
| |
[pagina 42]
| |
Beschelt uwen wil met onghebonde rusten,
Den sin bespringht den gheest met veel gewenste lusten.
O wispeltuerigh kindt,
Seer onversaeft en stout,
Een die my weder mindt,
Door u my teghen-hout,
De machteloose vrees, door u sorghvuldigh tieren,
Die den getoomden wil comt tot begeerten stieren.
O doove eenigheydt
Ooghloos sonder ghetreur,
Gheeft my de soetigheydt,
Van uwe rechte speur,
Maeckt soetheydts cabel los die in u leyt verborghen,
Dat ick hergieten magh al mijn verstroyde sorghe.
Hert-winster van mijn siel
Ontknoopt eens u ghedacht,
| |
[pagina 43]
| |
Op wie mijn sin soo viel
Eer ick u lijden bracht,
Heyr-knouwt toch u ghemoet, toetst de onstelde sinnen,
Eer my de doodt geringh roept in haer kolcken binnen.
PRINCE.
Liefste u niet ontstelt,
Dringht Liefde door't ghesucht,
Haer sterckheydt en ghewelt
Staeckt uwen achter-ducht,
Want d'aenstaende gheluck begint nu te ontsteken,
De fackel van haer jonst verlaet u swaer ghebreken.
FINIS. | |
[pagina 44]
| |
Staet! Leser, weynigh stil, en hoort na Nasos segghen,
Die in sijn sesde boeck heeft ons willen uyt-legghen,
Hoe dat Hiaguis soon: Marsyas was verblijdt,
Als hy Minaruas fluyt tot Phaebi trots en spijt
Ghevonden had op straet, waer door verdreef veel sorghen,
Maer wist niet t'ongheluck dat daer in was verborghen,
Nochtans woud' boven al verheffen 't vingers spel,
Maer door de oordeels cracht verloor sijn Saters vel.
'Tis als't met Midas was, rijck ende bot gheboren,
Die door sijn vonnis creegh twee langhe Esels ooren,
Wiens vonnis d'eere gaf aen Paris verworpen fluyt.
Ende uyt bottigheyt verfoeyden Phaebi Luyt.
Hoe veel en vintmer niet die hun selven verheffen
En willen ieder een in consten overtreffen,
| |
[pagina 45]
| |
Verbreyden haeren naem, beroemen hunne macht
En ieder wie het sy van haer wordt stedts veracht.
Die prijst sijn eyghen werck een ander sal uyt-gecken,
Beter Marsyas huyt souw' men hem over-trecken,
Den vyandt vande Const, den onwetenden is
Want daer spel wordt ghehoort, comt niet sijn groetenis.
Hoe veel en sietmer niet met Esels ooren loopen
Die aende werelt een cap voor haer tonghe coopen,
Die haere bottigheydt nu setten op den toogh,
En sien een ieder een, een splinter in haer oogh,
Hoe menigh bot ghesel, die geeren wordt ghepresen,
En wordt van achter na met vingers soo ghewesen,
Daedalus die niet en woud' sijn Vaders leer verstaen,
Werdt door de heete strael van Titan neer gheslaen.
| |
[pagina 46]
| |
Berispers, clappers, en lanterens vol ghebreken,
Waer in dat qualijck is een keersse in ontsteken,
Sullen door hooverdij, berispen en versmaen,
En beter werdt hun een geel sots-cap aen ghedaen.
Want is't const van Schilderij van wel door-trocken leden
Van haer wordt licht veracht door vuyl en botte reden
Soo datmen daghelijcks siet, niet eenen in sijn pracht,
Voor d'ander wijcken wil, moet beter sijn gheacht.
FINIS. VVaerheyt baert Nijdt. |
|