Den groeyenden Lierschen blom-hof
(1650)–Cornelis de Bie–
Auteursrechtvrij
[pagina 38]
| |
Op de wijse: Ballette Africa, &c.
GHelijck Adoon den vlucht nam,
Door het schaer-tandighe swijns nae-sporen,
Om wie Venus haer seer gram
Quetsten inden witten Roosen-doren.
Soo oock dunckt aen my,
Ach dat ick als sy
Ben tot een ongheluck gheboren.
| |
[pagina 39]
| |
Echo! suster vande locht,
Die naer mijne droeve stem comt taelen,
Als ick by u mijn rust socht
Weenden met my berghen ende daelen,
Liefde brenght in pijn,
Die van haer lief sijn,
Schoone Nimph wilt my met jonst bestraelen.
Den Mey veele vreucht med' bringht,
Als den mensch eens heeft sijn rust ghevonden,
Het cruyt uyt Ops boesem dringht,
Wie can Godts miltheyt ghenoech bemonden,
Den mensch rust ontbreckt,
Als de Liefde geckt,
Daer't herte wordt van min gheschonden.
Titan uyt-spant sijne huyck,
De water-aders claerelijck stroomen,
| |
[pagina 40]
| |
En by Nethes water-cruyck,
Groeyende staen al de geeve boomen
Marsyas soet spelt,
Diana oock telt,
Haer honden ind' jacht sonder schroomen.
De silveren Maen op staet,
Men siet t'wilt door't drillen heel verswacken,
En vroegh inden daegheraet,
Comt van sijn Iongh door de dichte tacken,
Comt dan naer de jacht,
En het hert verwacht,
Speurt het naer met u losse bracken.
PRINCE.
Die maer eens ghesoghen heeft
De soete en valsche Venus borsten,
Die sy aen haer Minnaers gheeft,
| |
[pagina 41]
| |
Moet altijdt knabbelen sorghen korsten,
Soo dat de flouw' Min,
Roofter vanden sin,
Haest doet de eerste liefde roesten.
|
|