Den groeyenden Lierschen blom-hof
(1650)–Cornelis de Bie–
Auteursrechtvrij
[pagina 47]
| |
Het derde deel.Verciert met aenghename Minne-Liedekens. Minne-Clacht Refereyn-Wijs
Daer't herte is van min gheraeckt
Daer vvordt seer groot verdriet ghesmaeckt.
| |
Stemme: O! Nederlandt idoon, (oft) Noch weet ick een Casteel.
ALs wordt de Siel bedauwt
Met vonckskens van het minnen,
Dan wordt het hert benauwt
Door veel onruste sinnen,
En saeyt in sijn ghemoet,
Veel druck en teghenspoet,
En sich selfs veel onrust aendoet.
| |
[pagina 48]
| |
Heeft my het ongheluck tot sijne slaef vercoren,
Soo ben ick dan in een quaede planeet gheboren:
Beschaeven can ick niet hier door mijn droef gedacht
Met reden van gedult, maer mengel met veel clacht,
Mijne gevreesde tongh bedeckt met duysent suchten
En can door mijn ellent dees feyten niet ontvluchten,
In mijn litmaten, schijnt, staet mijne clacht geschroeft
Door medelijden van mijn tonge seer bedroeft:
De ooghen nat betraent en connen 't niet verdraghen
Soo dat de handen haer door medelijden vaghen,
T'heel lichaem is onstelt, gedurich klopt het hert
Om dat het niet en weet de oorsaeck van dees smert,
Liefde het hert verwint, om dat het is bestreken
Met den steen der begheert, dat eene maeght doet breken,
| |
[pagina 33]
| |
Die daer den sleutel heeft van mijn gesucht alleen
En wilt niet open doen Regente van't gheween,
Rust-breeckster van mijn sin, stief-moeder van mijn vreughden
Het stallight van mijn hert, beletster van mijn deughden
Waer door ick quam in pijn, vvaer door ick wert verkocht
Verhalen moet ick, hoe't verdriet my heeft besocht.
2.
ONlanckx ghenoodt ick was
Van Venus, door een wichtjen
Dat daer seer wel te pas
Speelden met een cleyn schichtjen
Soo my in't droomen dacht
Door Morphaei soete cracht
Waer dat ick diep lagh in versmacht.
| |
[pagina 34]
| |
Het droomen is bedrogh soo seytmen alle daghen
Om datse vinden niet dat sy voor ooghen saghen,
Ick heb het wel beooght, ick heb het wel bespiet
Want soo ick droomden eens, bevin, dat't soo geschiet
My docht eens dat ick moest alle genucht genieten
Want ick een tafel sagh met lusten overgieten
De jonst en het geluck die dienden my daer veur
Maer t'ongeluck eylaes! my wachten aen de deur
Waer van ick niet en wist, Venus die quam my geven
Haer borsten, en soo't scheen, my schenckten een nieuw leven.
Cupido heeft my daer met eenen schicht geraeckt
Waer van ick eerst daer naer hebbe de pijn gesmaeckt.
Ick sagh op t tafel staen van alderley gerechten
En achter naer hoor ick Fortuyn en Ionste vechten,
Eylaes! het scheen dat daer verscheen Iouis paleys
| |
[pagina 35]
| |
Alwaer ick kreegh terstent na mijnen wil en eys
Den nijt ende Fortuyn die spanden flucx te saemen
Waerom Ionst en geluck terstont de vluchte naemen,
Waerdoor ick quam in pijn, waer door ick wert vercocht
Verhaelen sal ick hoe't verdriet my heeft besocht.
3.
NAer dat ick was ontwaeckt
Begonst ick te verschroomen
Want ick voelden gheraeckt
Mijn hert na dese droomen
Met de min vol ghesucht
Tot een die voor my vlucht
Ende baert my veel onghenucht.
Voorwaer in desen droom veel vreught ende genuchten
In't eerst quaemen my by, en deden droefheyt vluchten,
| |
[pagina 36]
| |
Alwaer na mijn gepeys ick veele vreught vernam
Ia dat den hemel selff by ons vol blijschap quam,
Daer na draeyden Fortuyn die ons quam heel bekommeren
Die daer met het verdriet ons tafel quam belommeren.
Den droom heeft my geleert, want eerst soo ick quam, daer
Mijn liefste sat en songh, 't geluck my gunstigh waer
En gaf my soete loos, dat ick haer scheen te crijgen
Ten lesten door een tongh moeste de liefde wijgen
Maeckten my Sisiphus, veel schimpen ick genoodt
En sy onnoosel daer genaedens deur toesloot
Die stont in mijn gedacht, geetst in mijne oogen
Die groeyden in mijn hert die quam den nijdt verdroogen
Vyt blaest de fackel nu van haer rechtveerdigheyt
En sluyt het koffer vast van haer bermhertigheyt.
Mijnen gebonden wil besoust met druck van binnen
| |
[pagina 37]
| |
Herschildert, en hersluyt haer saechmoedighe sinnen
Waer door ick quam in pijn, waer door ick werdt vercocht
Verhaelen sal ick hoe't verdriet my heeft besocht.
4.
O! liefde vol ghequel
Vol druckelijcke pijnen
O! suer en bitter spel
O! schotels vol fenijnen
Die ick in't droomen sagh
Als ick nu eten magh
O! dier, hert en bitter ghelagh.
Claech ick mijn lief mijn quael, aenschouw ick haer met oogen
Sy en wilt naer haer slaef tot weder jonst niet poogen
Mijn pijn, mijn bange sucht, mijn diep- door knaeghde smert
| |
[pagina 38]
| |
Beproeft ende wijst uyt den toetssteen ban mijn hert
Mijn liefde die ick voel beneffens mijne quaelen
Waer t datse Fama wist, en yder sou verhaelen
Cupido heeft my met een schicht van gout geraeckt
Mijn lief van't loot gequetst, vlucht, daer mijn hert naer haeckt
Welck dat gedurichlijck van liefde wordt geschonden
Als werdt het cleyne kint van Atamas verslonden.
Adieu dan sotte min, dool-hoff vol ongeluck
Een helle vol ellent, een kuyl vol pijn en druck
Die d'affgematte hert comt vol swaer sorghen hechten
Den halffdooden sin met haet en Nijt bevechten
Adieu dan liefste lief mijn soetste tooverers
Adieu schult van mijn pijn Adieu straffe meesters.
| |
[pagina 39]
| |
5.
Als heeft de bleecke hant
Vande schrael doodt ontbonden
Mijn levens sprocken bandt
En my naer t'graff ghesonden
Liefste peyst dan op my
Ende denckt niet dat ghy
Van desen wegh sult slaghen vrij.
Den Sphara vanden sin, van mijn beroertenissen
Die moet ick tegen danck, onwilligh willigh missen
Sy wiens schoonheyt heeft berooft mijn ruste stil
Maeckt strafheyts cnoope los en daer med' bint den wil.
Ick die dees claere son langhen tijt heb bestreden
Hout nu eylaes! den toom van mijn geregeltheden
| |
[pagina 40]
| |
Fortuna en geluck sijn cloppend' aen haer deur
Maer sy niet opendoet, en toont haer geen faueur.
Wil ick my tot den doot door mijne hant begeven?
Wil ick als Aiax ded' benemen my het leven?
Nochtans liever ick had dat sy scheyden mijn siel
Van t'lichaem ofte dat haeren sin op my viel.
Nu wel my naerd' de doot die ick niet en can mijen
Nu my hier geenen troost tot voordeel can gedijen
Moet ick nu tegen danck mijn liefste laeten dan?
Moet ick dan sijn de schets van een verloren man?
Adieu mijn liefste dan, wilt op my niet meer dencken
Voor dat de doot my sal naer mijne plaetse wencken
Peyst dan op mijne siel, niet op mijn dor ghebeent
En d'affghekeurde vleesch dat God my hadt geleent.
|
|