De crumen diet volc niet eten en mochte. Nederlandse beschouwingen over vertalen tot 1550
(1999)–Bart Besamusca, G. SonnemansVertaalhistorie. Deel 6
[p. 33] | |
4
| |
[p. 34] | |
Van dat uut minen zinnen vloyde,6
Ende noch helpt mi alsic gheve.
Nu ontfaet dit, lieve neve,
Van mi, Jacoppe van Merlant,
10
Van dat ic in Latine vant
Hoe dat Aristotiles, ende gheen ander,
Sinen jongre Alexander12
Leerde die weerelt berechten
Ende jeghen die sonden vechten.
15
Want het hoghen heeren betaemt,
Ende elken mensche die hem scaemt,16
Dat hi wete hoe lant bedriven17
Ende selve in sijnre eeren bliven.
Vindire yet in dat te prisen es,19
20
Dat visierde Aristotiles.20
Vindire oec iet onnuttes inne,
Dat tyhet minen dommen zinne.22
Dit bouc es in Latine gheseit
Heymelichede der heymelicheit.
25
Gode biddic ten beghinne
Dat Hi mi helpe hierinne,
Ende Siere moeder - der reinre maghet -
Diet al met haerre beden draghet.
|