Verstrooide gedichten uit vroeger en later tijd (1831-1861)

[p. 91]

Lied van Annot Lyle.
(Walter Scott.)
Montrose.

Waart gy laag als ik in stand,

O! hoe zou my 't denkbeeld streelen,
Met u lief en leed te deelen,

'k Volgde u over zee en land!

Waar u wind en golfslag bracht,

Was ik met u dag en nacht.

Maar het noodlot, dat ons scheidt,

Voert ons op verscheiden wegen;
Dierbre! zij het enkel zegen,

Wat u op uw weg verbeidt!

My, my, arme, rest slechts dit,

Dat ik weene en voor u bid.

Wat dit hart te lijden heeft,

Als de Hoop het zal ontvluchten,

[p. 92]

 

Zullen klacht of droeve zuchten

 

Nooit verraân, zoo lang gy leeft;

 

't Zal een diep verborgen pijn,

 

Een verzwegen droefheid zijn.

 

 

 

'k Wil niet kwijnende en in rouw,

 

Door des levens onspoedsholen,

 

Droef en half bezweken dolen,

 

Neen! de moed betaamt der vrouw!

 

En mijn hoe geheime smart

 

Griefde licht uw dierbaar hart.