Verstrooide gedichten uit vroeger en later tijd (1831-1861)

[p. 8]

II.
Het Haarlemmer Meir in 1850.

Nu wordt de Sloköp opgeslokt,

Nu raakt zijn rijk ten ende;

Nu ligt de grove Water-reus
Zieltogend op zijn breeden neus,

En jammert van ellende.

Nu laat hem Oome Cruquius,

Nu kopt hem Vader Lijnden,

En de oude Rijpsche Molenaar,
Purgeert hem sedert derd'half jaar,

Dat al zijn krachten kwijnden.

Nu slinkt zijn buik met ieder dag,

Zijn onderkin en wangen;

Nu droogt hy als een stokvisch uit;
En hoort wel dat zijn doodklok luidt

In onze zegezangen.

[p. 9]

 

Ja, oude Landplaag! 't is genoeg

 

Aan Hollands tuin geknabbeld;

 

Genoeg gesleept naar diepte en krocht,

 

En wat gy niet verslinden mocht

 

Bezoedeld en bezabbeld.

 

 

 

't Geduld is uit, de straf gereed;

 

Uw wisse dood gezworen;

 

Uw huis en erf verbeurd verklaard,

 

En wat uw roofzucht heeft vergaârd,

 

Zal nu der vlijt behooren.

 

 

 

Rukt aan, met spade en ploeg, en komt

 

Dit watererf bezaaien,

 

Gy, zonen van 't gewroken land,

 

Met vrolijk hart en nijvre hand!....

 

En doe Gods gunst u maaien!

Heemstede, 1850.

[p. 10]

Toelichting.

Nu laat hem Oome Cruquius enz.

Welk Nederlander weet niet dat de drie groote Stoomwerktuigen waardoor de 40,000 bunders land van het Haarlemmer Meir aan den Staat en den Landbouw geschonken zijn, genoemd zijn naar de drie mannen uit drie eeuwen, wier namen overvloedig verdienen voor altijd met die van dezen Polder vereenigd te blijven? 1^o. Dat aan de Kaag, naar (jan adriaansz.) leeghwater, Molenaar te Rijp in Noordholland, schrijver van het Haarlemmer Meerboek (1641), eerste ontwerper van een Plan tot uitmaling; 2^o. dat by Heemstede, naar (nicolas) cruquius, met jan noppen, Toeziener en melchior bolstra, Landmeter van Rhijnland als hiertoe gelast, opstellers van een uitvoerig Plan wegens de bedijking der Haarlemmer Meer, hetwelk hy in July 1742 aan Dijkgraaf en Hoogheemraden van Rhijnland overhandigde; 3^o. dat naby Halfweg Haarlem en Amsterdam, naar (f.g. baron van) lijnden (van hemmen), Lid van de Eerste Kamer der Staten Generaal, schrijver van een allerbelangrijkste en uitvoerige Verhandeling over de Droogmaking der Haarlemmermeir (1820), waarin almede een Plan tot de uitvoering van dit werk wordt voorgesteld, en dat inderdaad als het Hoofdwerk over dit onderwerp mag worden beschouwd.

Zie van hasselt, Het Haarlemmermeerboek, enz.