Verstrooide gedichten uit vroeger en later tijd (1831-1861)

[p. 118]

Moed houden.

Toen ik, in mijn jongen tijd,
Mooie Pleuntjen heb gevrijd,
Ging ik, met mijn zondagshoed
Op mijn hoofd, haar in 't gemoet;
Echter werd ik afgekeurd:
Ook goed; daarom niet getreurd.

Toen ik daarop rijke Toos
Tot mijn echte weerhelft koos,
Had ze er wel wat ooren naar,
Maar zy hield in 't eerst zich raar;
'k Heb er maanden om gezeurd:
Ook goed; daarom niet getreurd.

[p. 119]

 

'k Had haar lief tot in mijn ziel;

 

Maar toen ze in de kraam beviel,

 

Was 't een tweeling voor 't begin.

 

't Was wat veel by klein gewin;

 

Maar ik dacht: 't is meer gebeurd!

 

Ook goed; daarom niet getreurd.

 

 

 

't Viel ook bitter uit den gis

 

Met haar Peetooms erfenis,

 

Want een ander had op 't laatst,

 

Van zijn boêltjen veel genaast;

 

't Restjen had hy zelf versleurd:

 

Ook goed; daarom niet getreurd.

 

 

 

Weet je wat ik altijd zeg?

 

Ieder kies den rechten weg;

 

Ga hem met een stijven stap;

 

Doe zijn best en hou zich knap;

 

Is er soms iets dat hem steurt:

 

Ook goed; daarom niet getreurd.