Verstrooide gedichten uit vroeger en later tijd (1831-1861)

[p. 113]

Duinzang.^*

Van de kruinen onzer duinen,

Zie ik graag op 't land omlaag;

'k Zie er bosschen, hoven, velden,

Groene klaverweiden meest,

Met zoo menig zwartbont beest,

Maar ook 't ploegpaard op de geest,

Vrijheid, vrede, en welvaart melden,

Huizingen, zoo ruim als schoon -

Dat is Holland, waar ik woon.

Dan verkwikken zich mijn blikken,

By des uchtends heldre lucht;

Aan de stad die in de verte

Op haar palen staat te prijk,

Handels liefste en beste wijk,

Die zoo edel is als rijk;

Dat 's een stadtjen naar mijn harte,

Dat het machtig Amsterdam,

Dat van visschers hutten kwam.

*

(Van de kruinen onzer duinen,

Op het West mijn oog zich vest.

lees:

Van de kruinen onzer duinen,

Op het West het oog gevest!)

[p. 114]

 

Van de kruinen onzer duinen,

 

Op het West mijn oog zich vest.

 

'k Zie de zon op 't water blinken,

 

'k Zie de breede Zee, wier schoot

 

Holland machtig maakte en groot,

 

Vaak van 't bloed van helden rood,

 

Wier geduchte naam moet klinken,

 

Klinken met een luid geschal,

 

Oost en West en Overal!