Verstrooide gedichten uit vroeger en later tijd (1831-1861)

[p. 29]

Troosten.

Koele Redeneerder,

Waan niet dat gy troosten kont;

Gy verwekt slechs meerder

Schrijning in de wond.

Tranenvloeden droogen,

Gaat niet door een woordenvloed,

En 't volhardend pogen

Moordt een krank gemoed.

Waarom ook te stuiten,

Wat vooreerst een hart verlucht,

Dat zijn leed moet Uiten,

Of te stikken ducht.

Zal het aandacht leenen

Aan uw goed en heilig doel,

Toon, door mede-weenen,

Hartlijk meê-gevoel.

1832