Gedichten. Deel 1. Teksten

[982] Dwingelo^(aant.)

In het nooit, dat nog komt, zie ik u weer.
Blauwe absentie houdt het weten wakker
en doet october tot een lens verstrakken.
De dagen hebben haast geen wolken meer.

Cassiopeia en de grote beer
laten bij nacht hun witte tekens knakken
om op het onbestaande in te hakken.
't Zevengesternte gaat zachtjes te keer.

Afwachten is 't consigne; luisteren.
In Dwingelo hoor je het fluisteren
der leegte in de radiotelescoop.

Daar lopen ook uw trillingen te hoop.
Verschijnen grafisch op een stuk papier.
Misschien niet ongelijk aan deze hier.