Gedichten. Deel 1. Teksten

[981] Zwevende claim^(aant.)

Ge zijt bij stroken in de mist betrokken.
Een dunne wereld tussen u en mij
heeft verderop zijn vage overzij,
met staten waar het donker is gebroken
tot schijngebouwen, los van makelij,
en lichte neteldoeken tunnels lokken.

Ik fiets een eind voorzichtig naderbij
en stuit bij trillend schrikdraad op een wei,
rechthoekig door een elzenheg omtrokken.

Zo vrij komt dus een woning na de dood,
dat men een kamerruimte aan kan treffen
ver buiten de oorspronkelijke muren
onder de blote hemel, en de effen
herinnering ziet voor het oog verpuren.
Het sterrendak weerspiegelt in de sloot.