Gedichten. Deel 1. Teksten

[p. 471]

[946] Flash-back^(aant.)

Ik hoor de treinen weer als vroeger fluiten;
lokvogels van geluk uit verre jeugd.
En voel het schrijnen om de wrange vreugd
dat alles nog hetzelfde is daar buiten.

Naar binnen toe gaat zich de wereld sluiten
op deze kooi van overzicht en deugd.
Alsof de tijd zich mijner echo heugt
komt hij met grote vleugels voor de ruiten.

Wat heeft een mens gewonnen in het leven,
terugziend op hetgeen hij achterliet?
Goed of verkeerd, hij moet het overgeven.

Het wordt een hard massief dat hem verstiet
en voor zich uit drijft naar de andere muur,
die nadert onweerhoudbaar, ieder uur.