Gedichten. Deel 1. Teksten

[945] Tijdbarrière^(aant.)

De avond heeft een achtergrond van groen
zo oud en zo veraf, om in te lijven
de tijd van u, die dan niet hoeft te blijven
voorgoed verleden, maar zich voor zal doen

in dit oneindig heden en bedrijven
- zijnde tegenwoordige tijd van toen -
weleer en nu over dezelfde schijven
tot gij de stip zijt op de horizon.

Ik kan het door een glas misschien aanschouwen
wat boven de gezichtseinder gebeurt
aan ondernemen en naar binnen bouwen
zonder dat mijn gevoel door midden scheurt,
als mijn vermoeden overgaat in schrik
en ik weersta het dubbel ogenblik.