Gedichten. Deel 1. Teksten

[935] Nostalgie^(aant.)

Eindpunten op het land hebben de tijd.
In 't stadje waar ik slaap klinkt mannenzang
van een vereniging, nog aan de gang
met oefeningen; telkens uitgebreid,

van het begin af aan hernomen, sluit
de melodie u verder in en kan
gedurig komen tot uw volle omvang,
maar loopt weer op de oude stilte uit.

Ik hoor niets meer. De mannen zijn naar huis.
Ze worden door hun vrouwen opgewacht,
krijgen koffie en gaan met ze naar bed.

Provinciewind maakt in de bronzen nacht
een laatste resonantie tot geruis.
Gefluister bij het oor heeft ingezet.