Gedichten. Deel 1. Teksten

[849] Zoekplaat^(aant.)

Ik loop door uw gelaat van grond en land
in deze grote zoekplaat van het leven.
Op een afstand is het mij soms gegeven
u te ontdekken: met een harde kant

leunt dan uw voorhoofd aan de heuvelrand;
staan beide slapen tot een wolk geheven;
liggen uw lippen tegen de bosdreven
en steunt uw kin als van een sphinx in 't zand.

Ik ben te klein om naar u op te zien.
Gij kunt me niet tussen de korrels vinden.
Uw ogen staren hoog over mij heen.

Al volg ik met mijn vinger lijn voor lijn,
geen enkele die ons nog kan verbinden.
Gij zijt te wijd. Ik ben te dicht opeen.