Gedichten. Deel 1. Teksten

[847] Erfvijand^(aant.)

Ik heb vannacht nog met hem afgerekend,
hoewel een stier hem doodgestoten heeft.
Alleen om mij heeft hij langer geleefd
dan nodig was, want hij stond opgetekend

en mijn onderbewustzijn werkt uitstekend
wat dergelijke noodzaken betreft.
Maar nooit heb ik zo duidelijk beseft
hoe ver een daad zijn laatste kans berekent.

Zijn vlees groeide tegen mijn handen in,
een dierlijk woekeren van oerbegin
en almacht tot ik hem vernietigd had.

En toen ik eenmaal in de kamer zat
stak hij een mes van buiten door de reten.
Mijn zuster zei: ‘'t Is morgen. Hier is eten.’