Gedichten. Deel 1. Teksten

[p. 411]

[846] Velodroom^(aant.)

Vannacht sloeg in mijn hart
een oude klop weer los:
(alsof ik werd getart)

ik keek in het vertrek
waar ik niet kijken dorst
tot op dat ogenblik

en zag je niet direct
(de deur nog voor mijn borst).

Er lag een zwarte korst
pap voor jaren gemorst

en jij had je verdekt
opgesteld in een hoek,

die men pas werd gewaar
wanneer men helemaal daar

naar binnen toe gegaan
de deur had dichtgedaan.

Je was zo goed als zoek
achter een spinneweb.

Alleen je oog, een plek
glinster van glas, bewoog
in zachte wiebeling

of je niet stond maar hing
en mij daarmee bedroog.

Je zou nu zijn getrouwd
en wonen in een straat
met bel en brievenbus

en ergens in de stad
boodschappen doen misschien

of fietsen in het land
naar een familielid,
door iedereen gezien.

Wat werd er van de fiets
die met je mee versleet?

[p. 412]

 

Zij roestte langzaam op,

35

een broos karkas, waar niets

 

meer aan verloren is

 

 

 

nu voor- en achteras,

 

bagagedrager, lamp,

 

spatborden, kettingkast,

40

pedaal, ventiel en bel

 

 

 

je niet weerspiegelen

 

bij elke zonneschamp

 

 

 

onder het suizend feest,

 

dat rijwiel is geweest.