Gedichten. Deel 1. Teksten

[p. 391]

[817] Spel^(aant.)

Gij zijt niet langer individueel.
Een aantal stoffen dat tezamenhing
zodanig, dat het leven u beving
en gij kon zeggen: ik ben dit geheel,

verviel weer in zijn oude evenveel
van overal hetzelfde ronde ding.
Het feit alleen dat ik ze samenzing
maakt u weer voor een vers lang personeel.

Misschien sta ik al vol van de bacil,
die u doet woekeren door alles heen
en kan mijn stem enkel nog klinker zijn,

alsof er knikkers rollen door mijn ziel;
waarmee ik met u in het spel verdwijn;
spel zonder speler in de zonneschijn.