Gedichten. Deel 1. Teksten

[816] Hoornik^(aant.)

De gruwelen van Dachau hangen tegen
de planken van zijn denken, in de stad
glijen de tramrails in een open gat.
Op elke straathoek kan het zich bewegen

en poten hebben als een grote pad,
of heeft het plotseling getal gekregen:
rijen marcheren op hem aan, zodat
hij nauwelijks ontkomt door tussenstegen.

Ergens voor een boekhandel blijft hij staan
en leest verstrooid hoe al de boeken heten,
onderwijl peinzend: wereld, waar behoor ik?

Als hij zijn hoofd weer opheft om te gaan,
kijkt hij in ogen, die het antwoord weten:
daar binnen staat: Ex Tenebris, Ed. Hoornik.