Gedichten. Deel 1. Teksten

[810] Halo^(aant.)

Gij brandt in mij uw eindeloosheid op.
Focus van sferen die geen omtrek halen,
ben ik hier over om u te bepalen,
te midden van uw halo deze stip.

De camera zegt onophoudelijk klip.
Dat is mijn hart en met millioenen malen
druk ik u af in stenen en metalen,
letteren stichtend op mijn onderlip.

Donkere kamer van de dood, uw spleet
laat alle lijnen toe die haar behoren.
Vergeten licht keert in mijn ogen weer.

Hoe verder weg hoe feller wordt de beet
in 't broomzuur uwer wand; de zilversporen
van een, die eenmaal met mij schaatsenreed.